Υπάρχουν δύο μέτρα και δύο σταθμά που βγάζουν μάτι. Όταν ένας φαντάρος ανεβαίνει στο βήμα μιας συγκέντρωσης διαμαρτυρίας και μιλά για τη ζωή του, για τη θητεία του, για το ποιος πληρώνει τους εξοπλισμούς και ποιος μετράει τα ψιλά μέχρι το τέλος του μήνα, τότε ξαφνικά θυμούνται την ουδετερότητα, τους κανονισμούς και την πειθαρχία. 25 μέρες φυλακή και αποπομπή από τις Ειδικές Δυνάμεις…
Όταν όμως κάθε χρόνο, σε παρελάσεις, ακούγονται υβριστικά και μισαλλόδοξα συνθήματα με περιεχόμενο που ξεχειλίζει εθνικισμό και ακροδεξιά «μαγκιά» εκεί η «πειθαρχία» κάπως χαλαρώνει και η «ουδετερότητα» γίνεται επιλεκτική.
Οι ίδιοι που σηκώνουν το δάχτυλο στον φαντάρο που μίλησε, κάνουν πως δεν είδαν, δεν άκουσαν, δεν κατάλαβαν… Αυτή δεν ονομάζεται ουδετερότητα, αλλά φίμωση προς τα κάτω, ανοχή προς τα δεξιά. Δεν είναι μια διαχρονική παθογένεια. Είναι κυβερνητικό αφήγημα της παρούσας ηγεσίας. Δεν συνέβαιναν ανέκαθεν αυτά, ούτε αντιμετωπίζονταν πάντα έτσι. Η επιλεκτική ανοχή στον εθνικιστικό και ακροδεξιό λόγο, την ίδια στιγμή που τιμωρείται παραδειγματικά η κοινωνική και αντιπολεμική φωνή ενός φαντάρου, είναι συνειδητή πολιτική επιλογή !
Ο στρατιώτης Μάνος Παπαγεωργίου, που υπηρετεί στο 4ο ΕΤΕΘ στη Σάμο, τιμωρήθηκε επειδή απηύθυνε λόγο στη συγκέντρωση κατά του προϋπολογισμού 2026 στο Σύνταγμα στις 16 Δεκεμβρίου. Και τα λόγια του, όπως τα μεταφέρει ο ίδιος δεν ήταν ούτε προκλητικά ούτε «αντιστρατιωτικά», παρά μόνο… ανθρώπινα! Λόγια ενός παιδιού του λαού που δεν θέλει να είναι διακοσμητικό στοιχείο σε μια μηχανή που απαιτεί σιωπή.
«Υπηρετώ τη στρατιωτική μου θητεία στο 4ο ΕΤΕΘ στη Σάμο. Υπηρετώ τη στρατιωτική μου θητεία, με σκοπό να υπερασπιστώ τα σύνορα της χώρας μου, όπως και η πλειοψηφία των συναδέλφων μου, και όχι τους σχεδιασμούς του ΝΑΤΟ, των ΗΠΑ ή τους σχεδιασμούς της κυβέρνησης που μας μπλέκει κάθε μέρα πιο βαθιά στους πολέμους».
Και συνεχίζει, βάζοντας το πραγματικό δίλημμα πάνω στο τραπέζι:
«Θέλω να διαμαρτυρηθώ για την τιμωρία μου με 25 μέρες φυλακή και με αποπομπή από τις Ειδικές Δυνάμεις επειδή εξέφρασα, όπως έχω κάθε δικαίωμα, την αντίθεσή μου στον κρατικό προϋπολογισμό του πολέμου και της φτώχειας, των πολεμικών εξοπλισμών του ΝΑΤΟ που πληρώνουμε με δισεκατομμύρια από τις τσέπες μας, ενώ ταυτόχρονα μειώνονται οι δαπάνες για όλες τις ανάγκες του λαού σε Υγεία, Παιδεία και εργασιακά δικαιώματα. Τιμωρούμαι επειδή στήριξα τον δίκαιο αγώνα των αγροτών στα μπλόκα, επειδή είπα ότι οι φαντάροι δεν θα γίνουν κρέας για τα κανόνια των ιμπεριαλιστών του ΝΑΤΟ και των ΗΠΑ».
Το πιο ενοχλητικό για όσους θέλουν τους φαντάρους να σιωπούν δεν είναι ότι μίλησε, αλλά τι είπε: ότι η θητεία δηλαδή, έχει κόστος, ότι οι οικογένειες πληρώνουν, ότι οι νέοι πιέζονται, ότι οι προτεραιότητες του κράτους είναι ανάποδες εκφράζοντάς το μέσα από την εμπειρία της δικής του ζωής:
«Η παραπάνω στάση ήταν έντιμη και ειλικρινής ως προς την αξιοπρέπειά μου, ως εργαζόμενος σε σούπερ μάρκετ πριν τη θητεία μου, απέναντι στην οικογένειά μου που επιβαρύνεται το οικονομικό βάρος της θητείας μου και όλο τον εργαζόμενο λαό που αγωνίζεται να τα βγάλει πέρα κάθε μέρα από το πρωί έως το βράδυ. Αλλωστε, αυτοί είναι που με τον κόπο τους κρατάνε τον τόπο όρθιο. Κανείς μας μέσα στα στρατόπεδα δεν μπορεί να παραβλέψει πως την ίδια στιγμή που δεν βγάζουμε τον μήνα, βλέπουμε κάθε χρόνο το κράτος και τις κυβερνήσεις να μπουκώνουν με δισεκατομμύρια ευρώ από τις τσέπες μας και φοροαπαλλαγές τους βιομήχανους του πολέμου, τους εφοπλιστές, τους τραπεζίτες».
Και κλείνει δείχνοντας ότι αυτό που του συνέβη δεν είναι «ατύχημα», αλλά μέρος μιας λογικής που θέλει υπάκουους από κάτω και ατιμώρητους από πάνω:
«Αλλωστε οι νόμοι και οι κανονισμοί που έχουν φτάσει τη ζωή του λαού σε αυτό το άσχημο επίπεδο, είναι της ίδιας κοπής με αυτούς που τιμώρησαν κι εμένα. Είναι οι ίδιες πολιτικές αποφάσεις που βγάζουν δίκαια στον δρόμο χιλιάδες υπαξιωματικούς και αξιωματικούς που διαδηλώνουν ένστολοι για αξιοπρεπή ζωή μακριά από τους πολέμους».
Εδώ ακριβώς βρίσκεται η υποκρισία: το κράτος ζητά από έναν νέο να φορέσει στολή, να αφήσει δουλειά, ζωή και να υπηρετήσει αλλά του ζητά και κάτι ακόμη, να μην έχει φωνή, να μην έχει άποψη και να μην έχει κοινωνική συνείδηση!
Να είναι «ουδέτερος» μόνον όταν μιλά για φτώχεια και πόλεμο. Όχι όταν ακούγονται ακροδεξιές ιαχές μπροστά στις κάμερες. Εκεί, ξαφνικά, η «παράδοση» γίνεται άλλοθι.
Η αντίδραση των κομμάτων ήρθε επίσης στο προσκήνιο: ο ΣΥΡΙΖΑ μίλησε για «κατάφωρη δημοκρατική πρόκληση», υποστηρίζοντας ότι τα θεμελιώδη δικαιώματα και η ελευθερία έκφρασης δεν μπορεί να αναστέλλονται επειδή κάποιος φορά στολή, και ζήτησε να ανακληθεί η απόφαση.
Το ΚΚΕ ζήτησε επίσης ανάκληση, κάνοντας λόγο για προσπάθεια τρομοκράτησης των στρατευμένων νέων και για κλιμάκωση της καταστολής απέναντι σε όσους δείχνουν αλληλεγγύη στους κοινωνικούς αγώνες.
Ναι, το Σύνταγμα και οι κανονισμοί επικαλούνται την «ουδετερότητα» των Ενόπλων Δυνάμεων. Αλλά όταν η ουδετερότητα μεταλλάζεται σε φίμωση της κοινωνικής φωνής, ενώ η ακροδεξιά «μαγκιά» περνά σαν ψιλόβροχο, τότε δεν μιλάμε για ουδετερότητα. Μιλάμε για πειθαρχική καταστολή με ξεκάθαρο πολιτικό πρόσημο.
Διαβάστε επίσης:
Με απειλές και τελεσίγραφα Πλεύρη η κυβέρνηση προσπαθεί να «σπάσει» τους αγρότες
Ισραηλινοί ακροδεξιοί βουλευτές φόρεσαν τη θηλιά σαν σήμα τιμής!
«Ψύχραιμος» ο Καιρίδης χαρακτήρισε «τραμπούκους» τους αγρότες (βίντεο)
