Τον θάνατο του ποιητή και στιχουργού Ισαάκ Σούση έκανε γνωστό με ανάρτησή του στα κοινωνικά δίκτυα ο Γιάννης Ζουγανέλης, ενώ στη συνέχεια επιβεβαίωσαν και συγγενείς του, με σχετική δημοσίευση στην προσωπική του σελίδα στο Facebook.
«Με θλίψη σας ανακοινώνουμε ότι σήμερα έφυγε από κοντά μας ο Ισαάκ Σούσης, γιος, αδερφός, θείος και φίλος, μα πάνω από όλα άνθρωπος με έμπνευση και πάθος για τη ζωή. Οι στίχοι του, τα ποιήματά του, τα βιβλία του και το χιούμορ του θα μας κρατάνε πάντα συντροφιά και θα μας εμπνέουν. Μια ισχυρή προσωπικότητα που δεν έκρυβε ποτέ τις απόψεις του για τον κόσμο. Ένα ανήσυχο πνεύμα που το στυλό δεν ήθελε να αφήσει. Τι να πρώτο σχολιάσει κανείς για το ιδιαίτερο μυαλό του και τη ξεχωριστή προσωπικότητά του… Το ανήσυχο αυτό πνεύμα πήγε να συναντήσει επιτέλους όσους τον επηρέασαν και αγάπησε, όσους θαύμασε και είχε στην καρδία του, φιλοσόφους, συγγραφείς, συγγενείς και φίλους. Έχει πολλά να μοιραστεί μαζί τους. Και εμείς θα είμαστε εδώ να τον ψάχνουμε κάπου στο Νότο… Θα σε θυμόμαστε με απέραντη αγάπη και θαυμασμό, τα ανίψια σου, Ζήνα και Ραφαήλ», αναφέρεται στην ανάρτηση στο Facebook.
«Άλλος ένας φίλος έφυγε από τον μάταιο τούτο κόσμο. Ο ποιητής Ισαάκ Σούσης. Τα περισσότερα έργα του τα μελοποίησε ο Λαυρέντης Μαχαιρίτσας, ενώ μαζί κάναμε τον Μαύρο Μαρκαδόρο. Σε ευχαριστούμε Ισαάκ», είχε αναφέρει νωρίτερα ο Γιάννης Ζουγανέλης.
Από την πλευρά του ο Γιώργος Νταλάρας αποχαιρέτησε τον Ισαάκ Σούση με μια συγκινητική ανάρτηση: «Ισαάκ, πόνεσες πολύ! Κουράστηκες πολύ! Τη σοφία σου, τις ιδέες σου, τις έκανες πολύτιμα τραγούδια. Ξεκουράσου, φίλε μου. Στο καλό!», ανέφερε.
Ποιος ήταν ο Ισαάκ Σούσης
Ο Ισαάκ Σούσης έκανε μια εντυπωσιακή είσοδο στο τραγούδι με τα θρυλικά «Ένας Τούρκος στο Παρίσι» και «Νότος», και τα δυο στο κλασικό πλέον album «Παυσίλυπο» του Λαυρέντη Μαχαιρίτσα το 1996.
Στον ίδιο δίσκο υπογράφει τους στίχους και στο «Στην αγάπη είμαι Κνίτης», που έγινε επιτυχία σταδιακά όσο η Αριστερά συρρικνωνόταν και αποκτούσε λιγότερο «ξύλινη» γλώσσα. Παρά την εντυπωσιακή είσοδο, στη συνέχεια είχε τις ίδιες δυσκολίες που έχουν όλοι όσοι διεκδικούνε την αξιοπρέπειά τους και την προσωπικότητά τους σε ένα παγιωμένο και στεγανό σύστημα – αυτό που έχει οδηγήσει σε εκφραστικό και κοινωνικό αδιέξοδο τη ζωή σε αυτήν τη χώρα που η ιστορία της είναι η αμαρτία της.
Ως εκ τούτου, η παραγωγή του περιορίζεται σε ελάχιστους συνεργάτες και οι δημόσιες σχέσεις του ήταν αυτοσχεδιαστικές και περιορισμένες. Παρά το ότι θα μπορούσε να αραδιάσει κάμποσους τίτλους τραγουδιών που ακούστηκαν και άλλους τόσους τραγουδιών που θα είχε ενδιαφέρον να έχουνε ακουστεί, αισθάνεται ότι δεν τα έχει καταφέρει ως τώρα να κάνει αυτό που θα τον έβγαζε ασπροπρόσωπο στα μάτια των φίλων του και των ανθρώπων που εκτιμά.
Εκτός από στίχους είχε δημοσιεύσει την ποιητική συλλογή «Κλίνατε επ’ άπειρον» στις εκδόσεις Γαβριηλίδης και κείμενα σε συλλογικές δουλειές και βιβλία-αφιερώματα, όπως το πρόσφατο διήγημά του «Ρύζι στον ατμό» που δημοσιεύτηκε στον συλλογικό τόμο «Φλέρυ: η φεγγαρική αηδόνα» (εκδόσεις Ιανός όπου και αναφέρεται στην ανάμνησή του από τη μεγάλη καλλιτέχνιδα Φλέρυ Νταντωνάκη.
