Η πρόσφατη συνεδρίαση του κοινοβουλίου, ανέδειξε δυο βασικά χαρακτηριστικά. Δεν αποτελεί εξάλλου είδηση πως ο Κυριάκος Μητσοτάκης καθορίζει την πολιτική ατζέντα, με ότι σημαίνει αυτό και η αντιπολίτευση να αναζητά το ρόλο της.
Γράφει ο Βαγγέλης Παπαδημητρίου
Στα βαλτωμένα νερά της κεντροαριστεράς κολυμβά ο κεντροδεξιός πρωθυπουργός και αυτό είναι το χαρακτηριστικό του πολιτικού γίγνεσθαι της χώρας και ταυτοχρόνως η απόλυτη απόδειξη της αντιπολιτευτικής αδυναμίας. Δεν βρέθηκε ουδείς απέναντι στον πρωθυπουργό, για παράδειγμα, να του υπενθυμίσει πως ο ίδιος με την συνέντευξη του, άφησε για τα Τέμπη, όλα τα δεδομένα ανοιχτά. Ουδείς κατάφερε να αντιστρέψει την επικοινωνιακή επικράτηση του κ. Φλωρίδη. Ουδείς, μίλησε για τις διαχρονικές ευθύνες ενός πολιτικού συστήματος που διαμόρφωσε το σύγχρονο ελληνικό dna, με τη διαπλοκή να ενισχύει την άποψη πως «όλοι μαζί τα φάγαμε». Και ταυτοχρόνως να αθωώνει τους βασικούς υπαίτιους. Ο ΟΠΕΚΕΠΕ είναι το παράδειγμα των ημερών.
Η κεντροαριστερά αναζητά όχι μόνον το ρόλο της αλλά κυρίως τον ηγέτη της. Και την επι-κοινωνία της με τους πολίτες. Την εμπιστοσύνη. Τη φερεγγυότητα των προτάσεων. Την ασφάλεια της επόμενης ημέρας μετά του Κυριάκου Μητσοτάκη. Είναι διάχυτη η αίσθηση πως «δεν υπάρχει άλλος»! Και αυτό είναι πολιτικά αρνητικό, επικοινωνιακό και για τον πρωθυπουργό και για την αντιπολίτευση. Το μη χειρον βέλτιστο δεν είναι το άριστο. Ούτε πολιτική επιλογή. Αλλά αυτή είναι η πραγματικότητα και όχι μόνον των δημοσκοπικών καταγραφών.
Στον έκτο προς έβδομο χρόνο της διακυβερνήσεως της ΝΔ, η απάντηση αναζητείται. Πολλοί θεωρούν πως το,2026 θα είναι το «βαρύ» πολιτικό έτος. Και για την κυβέρνηση και για την αντιπολίτευση. Άλλοι, πάλι πιστεύουν πως η επόμενη ημέρα της εθνικής κάλπης θα προκαλέσει ραγδαίες εξελίξεις.
Εδώ λοιπόν είμαστε. Να τα δούμε…
