Ο κυβερνητικός εκπρόσωπος Παύλος Μαρινάκης, απαντώντας σε ερώτηση κατά τη διάρκεια της ενημέρωσης των πολιτικών συντακτών μίλησε για τον 13ο μισθό. Επί της ουσίας ο κυβερνητικός εκπρόσωπος επιχείρησε να πετάξει τις ευθύνες στους θεσμούς της ευρωπαϊκής ένωσης λέγοντας ότι δεν υπάρχουν λεφτά για να ικανοποιηθούν οι ανάγκες όλων των κοινωνικών τάξεων.
Υπάρχει μόνο ενάμιση δισ. και με αυτό πρέπει να μοιραστούν χρήματα σε δημοσίους υπαλλήλους συνταξιούχους και μεσαία τάξη. Κοινώς «φάτε μάτια ψάρια…». Το αφήγημα περί γενναίων παροχών πάει περίπατο.
«Κανείς δεν είναι αντίθετος στο να δοθεί ο 13ο μισθός»
Καταρχάς να πούμε ότι όλοι μας συμφωνούμε ότι καλό θα ήταν να μπορούσε να δοθεί και ο 13ος μισθός και η 13η σύνταξη, δεν υπάρχει κανένας, κανένας πολιτικός, κανένας πολίτης, κανένας δημοσιογράφος, οποιοσδήποτε που να διαφωνεί ότι μετά από τόσες θυσίες και τόσα που στερήθηκαν και οι δημόσιοι υπάλληλοι και όλοι οι εργαζόμενοι και στον ιδιωτικό τομέα και οι συνταξιούχοι, το κράτος, όσα παραπάνω μπορεί να δώσει να τα δώσει.
Εδώ η συζήτηση είναι με δεδομένο το γεγονός ότι έχουμε συγκεκριμένα λεφτά να δώσουμε -πρώτον γιατί αυτά είναι τα έσοδα του κράτους και έχουμε πει ότι είναι 1,5 δισεκατομμύριο ευρώ και δεύτερον γιατί υπάρχουν οροφές δαπανών πάνω από τις οποίες απαγορεύεται ένα κράτος μέλος της Ευρωπαϊκής Ένωσης να ξεφύγει, που πρέπει να δώσουμε αυτά τα λεφτά. Έρχεται λοιπόν το ΠΑΣΟΚ και λέει ότι ένα από αυτά τα μέτρα πρέπει να είναι ο 13ος μισθός.
Εμείς λέμε ότι εάν δώσουμε τον 13ο μισθό, που κανείς δεν είναι αντίθετος επί της αρχής, να το ξαναπώ- ίσα ίσα- δεν θα έχουμε περιθώρια να δώσουμε τίποτα άλλο. Δηλαδή, δεν θα πάρει τίποτα ένας ελεύθερος επαγγελματίας που χρειάζεται στήριξη, μια μικρομεσαία επιχείρηση, οι συνταξιούχοι, οι νέοι, οι άνθρωποι οι οποίοι χρειάζονται στήριξη γιατί είναι στα χαμηλά εισοδήματα, οι ιδιωτικοί υπάλληλοι, όλοι δηλαδή οι υπόλοιποι πέραν των δημοσίων υπαλλήλων.
Άρα, αυτός που προτείνει να δοθεί ο 13ος μισθός επειδή είναι το 1,4 δις από τα 1,5, πρακτικά, λέει έμμεσα, ότι δεν μπορεί να δοθεί κάτι άλλο. Έρχεται λοιπόν ο αρχηγός της αντιπολίτευσης και λέει ότι δεν είναι αυτό που λέτε έτσι, δεν είναι 1,4 δισεκατομμύρια είναι τα μισά περίπου, λέει, νομίζω 750 εκατομμύρια. Και επειδή αυτό δεν το λέει κάποιος περαστικός, το λέει ο κ. Ανδρουλάκης που είναι ο αρχηγός της αντιπολίτευσης, η απάντηση οφείλουμε να είναι τεκμηριωμένη.
Για να δούμε τελικά ποιος λέει την αλήθεια και ποιος δεν λέει την αλήθεια, είτε γιατί έχει κακή ενημέρωση, είτε γιατί θέλει να γίνει αρεστός στον κόσμο. Επικοινωνήσαμε λοιπόν και με το Γενικό Λογιστήριο, τα στοιχεία τα οποία έχει και με το υπουργείο Οικονομικών. Να πούμε καταρχάς ότι το δημοσιονομικό κόστος και για τους δύο μισθούς είναι 2,7 δισεκατομμύρια ευρώ με βάση τα στοιχεία του 2024 που υπολογίζονται. Η μεθοδολογία η οποία υποχρεώνει τις κυβερνήσεις να υπολογίζουν το μεικτό μισθολογικό κόστος και όχι το καθαρό, όπως ισχυρίζεται ο κ. Ανδρουλάκης, δεν έχει βγει από κάποια απόφαση της κυβέρνησης ή της Νέας Δημοκρατίας. Αλλά από πού έχει βγει;
Πάμε λοιπόν. Ισχύει από το 2016 και συνεχίζει να ισχύει και με το νέο δημοσιονομικό πλαίσιο, όπως έχει επιβεβαιωθεί και στις συνεδριάσεις της Economic and Financial Committee της Κομισιόν. Σημειώνεται ότι ο στόχος πρωτογενών δαπανών λαμβάνει υπόψη τη συνολική δαπάνη της Γενικής Κυβέρνησης.
Σας παραθέτω και το απόσπασμα -για να είμαι ακριβής- από τη μεθοδολογία για την αποτίμηση των δημοσιονομικών μέτρων είναι συγκεκριμένα European Commission Report on Public Finances in the EMU, σελίδα 47 -για να μπορεί κάποιος να το βρει- και το διαβάζω κιόλας: «Το δημοσιονομικό κόστος μιας γενικής αύξησης των μισθών του δημοσίου τομέα είναι πιθανό να αντισταθμιστεί εν μέρει από υψηλότερα έσοδα από φόρους εισοδήματος φυσικών προσώπων ή και κοινωνικές εισφορές. Αλλά αυτές οι αντισταθμίσεις πρέπει να θεωρηθούν ως έμμεσες επιπτώσεις, καθώς δεν υπήρχε μέτρο που να επηρέαζε άμεσα τον ορισμό της φορολογικής βάσης ή του φορολογικού συντελεστή. Κατά την παρουσίαση ενός μέτρου, δεν είναι ασυνήθιστο για τις κυβερνήσεις να αναφέρουν τον καθαρό αντίκτυπό του είτε αφαιρώντας το δευτερογενές αποτέλεσμα είτε αφαιρώντας ορισμένες έμμεσες επιπτώσεις που μπορεί να έχει το μέτρο σε άλλες κατηγορίες εσόδων και δαπανών, επειδή θεωρούν ότι μέρος του κόστους του μέτρου ανακτάται έτσι. Αυτή η πρακτική διαφέρει από τη μεθοδολογία που έχει υιοθετήσει η Επιτροπή για την ποσοτικοποίηση του δημοσιονομικού αντικτύπου των μέτρων πολιτικής».
Για να το πούμε απλά, η Ευρώπη στην οποία ανήκουμε και πρέπει να τηρούμε τους κανόνες, μας λέει ότι αν θέλετε να πάρετε ένα μέτρο, δεν πρέπει να ξεπεράσετε ένα αριθμό δαπανών-οροφή δαπανών και το κόστος αυτού του μέτρου, στην προκειμένη περίπτωση του 13ου μισθού υπολογίζεται με το μεικτό μισθολογικό κόστος. Άρα, οι δημοσιονομικοί κανόνες, σύμφωνα με όσα μας εφοδίασε το υπουργείο Οικονομικών και τα οποία δεν τα λέει το υπουργείο Οικονομικών της Ελλάδας, τα λέει η Ευρώπη, λέει ξεκάθαρα ότι ο 13ος μισθός είναι για την ακρίβεια κάτι λιγότερο από 1,4 δις.
Αν διαιρέσει κανείς το 2,7 δια 2 είναι 1,35 δις. Άρα, αν επιμένει το ΠΑΣΟΚ, ότι πρέπει να δοθεί ο 13ος μισθός ή μας λέει ότι δεν πρέπει να πάρει τίποτα κανένας άλλος πέραν των δημοσίων υπαλλήλων, ή υπάρχουν από κάπου λεφτά, τα οποία μπορούν μάλιστα να βρεθούν και να ξεπεραστούν και οι οροφές δαπανών, ή έχει άλλη εικόνα για τους δημοσιονομικούς κανόνες της Ευρώπης. Παρακαλούμε να αμφισβητήσει τα στοιχεία της Ευρώπης, να μας πει από πού το έχει βρει.
Γιατί το ξαναλέω, δεν υπάρχει κανένας που να μη θέλει και οι δημόσιοι υπάλληλοι να πάρουν τον 13ο μισθό. Απλά υπάρχουν όρια, υπάρχουν οροφές δαπανών και μια κυβέρνηση επιλέγει αυτά που θα τα δώσει για να προσπαθήσει να ανακουφίσει όσο το δυνατόν περισσότερους πολίτες. Και κάτι τελευταίο. Μπορούμε να κάνουμε αυτή τη συζήτηση, το οποίο είναι πολιτικό, αλλά πολύ ουσιαστικό θεωρώ εγώ, γιατί έχουμε έσοδα να δώσουμε. Έχουμε δηλαδή τη δυνατότητα να χρηματοδοτήσουμε αυτά τα μέτρα και να κάνουμε μια συζήτηση αν πρέπει να πάνε εδώ, εκεί παραπέρα και μακάρι και σε περισσότερους αποδέκτες.
Τα έχουμε αυτά τα έσοδα χωρίς να έχουμε αυξήσει τους φόρους. Καλούμε το ΠΑΣΟΚ πάνω από 10 μέρες, μια βδομάδα σίγουρα, να μας πει αν αυξήσαμε έναν φόρο και επικρατεί αφωνία. Δεν μας έχει πει το ΠΑΣΟΚ. Τα έχουμε γιατί έχουμε δημιουργήσει 500.000 νέες θέσεις εργασίας. Τα έχουμε γιατί έχουμε αντιμετωπίσει τη φοροδιαφυγή σε έναν ικανοποιητικό βαθμό και τα έχουμε γιατί το ΑΕΠ μας είναι στο καλύτερο σημείο των τελευταίων πολλών ετών. Έχουμε μια αντιπολίτευση που ταυτόχρονα καταγγέλλει την αύξηση των εσόδων του κράτους και μάλιστα με ψευδείς διατυπώσεις και παράλληλα ζητάει και μέτρα.
Είναι η μεγαλύτερη αντίφαση. Στην Ελλάδα ευτυχώς συζητάμε και θα πρέπει να συνεχίσουμε να το κάνουμε αυτό για το πώς θα δώσουμε στους πολίτες παραπάνω λεφτά. Δείτε τι συμβαίνει και στην υπόλοιπη Ευρώπη. Σας παραπέμπω και στη Γαλλία για να καταλάβουμε ότι χωρίς να έχουμε φτάσει εκεί που θέλουμε, έχουμε πολύ δρόμο ακόμα να διανύσουμε πολλά προβλήματα να λύσουμε. Η ελληνική οικονομία παράγει αυτά τα πλεονάσματα. Εισπράττει αυτά τα έσοδα για να ανακουφίζει τους πολίτες που έχουν πολύ μεγάλη ανάγκη. Και στη μεγάλη πλειοψηφία των υπόλοιπων κρατών της Ευρώπης κάνουν την εντελώς αντίθετη συζήτηση για το πόσα δυσάρεστα μέτρα θα πάρουν σε βάρος των πολιτών.
