Η μητέρα του Βασίλη Καλογήρου, Σοφία, βιώνει τον μεγαλύτερο πόνο που ένας γονέας μπορεί να νιώσει με τον χαμό ενός παιδιού. Σύμφωνα με το onlarissa.gr, η μητέρα του άτυχου 39χρονου δηλώνει ότι η οικογένεια έχει πλέον στα χέρια της στοιχεία που μέχρι πρόσφατα ήταν «επτασφράγιστα κλεισμένα» και τα οποία, όπως υποστηρίζει, επαληθεύουν τους φόβους της. Παρά τον ανείπωτο πόνο, η ίδια εκφράζει πίστη στη δικαιοσύνη και τη βούληση να συνεχίσει τον αγώνα της.
Η νέα ανάρτηση της φανερώνει τα ερωτήματα γύρω από τις συνθήκες θανάτου του Βασίλη Καλογήρου και δίνει νέα διάσταση στην υπόθεση, η οποία παραμένει ανοιχτή για την τοπική κοινωνία.
Αναλυτικά, η ανάρτησή της
«Μπιλάκο μου, εσύ τον δικό σου Σταυρό τον βίωσες νωρίς και τον κέρδισες τον Παράδεισο…
Λίγους μήνες μετά από την ημέρα που κρατούσες τον Σταυρό με τον Εσταυρωμένο, επάνω στο Περιβόλι ,στον αγαπημένο σου ναό του Αη Γιώργη, έδωσε ο Θεός να βιώσεις τον δικό σου Σταυρό.
Χέρια άνομα σου στερήσαν το οξυγόνο, ζώα δίποδα σου κόψαν, εν ζωή ,το δάχτυλο , στόματα αήθη λοιδώρησαν δημόσια , ξεδιάντροπα και ατιμώρητα από τους αρμόδιους , κι εσένα και την οικογένειά μας και καταγράφηκαν επίσημα τα ψέμματα ως γεγονότα. Τώρα που μας δόθηκε η δυνατότητα να διαβάσουμε όσα ήταν επτασφράγιστα κλεισμένα στα χέρια λίγων ανθρώπων, πόσο πόνο ακόμη πήραμε για όσα πέρασες και πόσο επαληθευθήκαμε. Για εσένα είναι στεφάνια αγγελικά, για εμάς είναι πόνος παιδί μου.
Τον βίωσες Μπιλάκο μου τον Σταυρό σου.
Έφυγες προς τον αγαπημένο σου Χριστό , πετώντας με φτερά αγγέλου.
Αλλά ακόμη και ο ήχος του φτερουγίσματος τους, κάποιους, λίγους ευτυχώς, και αυτός τους ενοχλεί.
Πολλές παρηγορίες μας έστειλε και στέλνει ο καλός μας Θεός με πολλά σημεία, για το πώς είσαι εκεί πάνω.Κι ας γελάσουν, ας ειρωνευθούν όσοι δεν πιστεύουν. Γελάστε , λάσπη ιαματική μας ρίχνετε.
Σημασία έχει τί λέει ο Θεός!
Τον κέρδισες Μπιλάκο τον Παράδεισο, το ΦΩΣ, που είναι ο Χριστός, με τον Σταυρό σου.
Εμείς εδώ δοξολογούμε τον Θεό για όλα αυτά, αλλά, συνεχίζουμε και θα συνεχίσουμε ανθρωπίνως και νομίμως να ενεργούμε για την ΑΛΗΘΕΙΑ, όσο έχουμε πνοή».
