Ανάμεσα σε κυβερνητικά σποτάκια για “ψηφιακό άλμα” και σε πλατφόρμες που κολλάνε πιο συχνά κι από τα router μας, η Ελλάδα αποδεικνύει ότι η επανάσταση μπορεί να είναι ψηφιακή – αλλά η νοοτροπία παραμένει αναλογική.
Του Δημήτρη Δραγώγια
Στην Ελλάδα του 2025, το κράτος μπορεί να στείλει drones να ψεκάζουν τα κουνούπια του Αξιού, αλλά δεν μπορεί να σου βγάλει μια ταυτότητα χωρίς να περιμένεις ραντεβού ως το… 2026. Η πλατφόρμα της ΕΛ.ΑΣ. θυμίζει booking ξενοδοχείου στη Σαντορίνη τον Αύγουστο – όλα κλεισμένα. Και κάπως έτσι, η «ψηφιακή επανάσταση» καταλήγει να μοιάζει περισσότερο με ψηφιακή παρωδία.
Για να κόψει ένας ελεύθερος επαγγελματίας ένα απλό τιμολόγιο πρέπει να έχει πτυχίο λογιστικής, MBA σε myDATA και νεύρα καλογραμμένα σε Excel. Οι περισσότεροι ανοίγουν την πλατφόρμα μόνο με βότκα στο χέρι – αλλιώς δεν αντέχεται η εμπειρία. Κι όσο για τον πολυθρύλητο Προσωπικό Αριθμό; Αντί να αποδίδεται αυτόματα, ο πολίτης πρέπει να τον «ζητήσει» σαν χάρη – συχνά μέσα από διαδικασίες που θα έκαναν ακόμα και έναν μηχανικό της NASA να ζητήσει ψυχολογική υποστήριξη.
Το ελληνικό Δημόσιο μοιάζει με εκείνον τον συγγενή που ανακάλυψε το e-banking στα 70 και νιώθει ότι μπήκε στο μέλλον. Ναι, έγιναν άλματα: έκδοση πιστοποιητικών, ραντεβού για ΚΕΠ, ψηφιακές υπογραφές. Αλλά το μέλλον δεν είναι PowerPoint – είναι εμπειρία χρήστη. Και όταν αυτή διακόπτεται κάθε 53 λεπτά επειδή «έπεσε το ίντερνετ», τότε το πρόβλημα δεν είναι οι εφαρμογές· είναι το σύρμα.
Γιατί η Ελλάδα – όπως τεκμαίρει η ΕΛΣΤΑΤ – διαθέτει το πιο αργό, ακριβό και αναξιόπιστο ίντερνετ της Ευρώπης. Μόλις το 19,8% των νοικοκυριών έχει πρόσβαση σε δίκτυο υψηλής χωρητικότητας, ενώ το 0,2% απολαμβάνει ταχύτητες άνω των 500Mbps. Και όλα αυτά σε μια χώρα που πουλάει «ψηφιακή επανάσταση» με σποτάκια επιπέδου Apple.
Η Ρουμανία – η Ρουμανία! – έχει κάλυψη FTTP στο 96% των νοικοκυριών, γιατί ξεκίνησε από το μηδέν και επένδυσε συλλογικά. Εδώ ξεκινήσαμε πρώτοι στη θεωρία και μείναμε τελευταίοι στην πράξη. Η ΕΕΤΤ δεν έχει ορίσει μετρήσιμα πρότυπα για αξιοπιστία σύνδεσης. Οι πάροχοι διαφημίζουν “fiber” που φτάνει μέχρι το πεζοδρόμιο. Και τα router μας αποσυγχρονίζονται πιο συχνά κι από προεκλογικές υποσχέσεις.
Ας το παραδεχτούμε: η ψηφιοποίηση στην Ελλάδα προχωρά όπως οι ουρές στα ΚΕΠ – με αργή αλλά θεαματική απελπισία. Αντί να πανηγυρίζουμε για το “gov.gr”, ας φροντίσουμε πρώτα να μην χρειάζεται πτυχίο πληροφορικής για να βγάλεις ένα πιστοποιητικό.
Η τεχνολογία είναι το εργαλείο, όχι η βιτρίνα. Όταν οι ηλικιωμένοι ταλαιπωρούνται να κάνουν login, όταν οι επαγγελματίες δεν μπορούν να δουλέψουν χωρίς να πέσει το δίκτυο, κι όταν ο πολίτης πρέπει να περιμένει έναν χρόνο για μια ταυτότητα, τότε δεν έχουμε ψηφιακή πρόοδο – έχουμε ψηφιακή γραφειοκρατία με καλύτερα γραφικά.
Η Ρουμανία έτρεξε μπροστά γιατί ξεκίνησε καθαρά. Εμείς ξεκινήσαμε με υπουργεία που «κολλάνε» πιο συχνά κι από τους servers τους.
Και κάπως έτσι, η ελληνική ψηφιακή επανάσταση τελειώνει όπως άρχισε: με ένα παράθυρο που γράφει “Σφάλμα 404 – Η υπηρεσία δεν είναι διαθέσιμη προσωρινά”. Μόνο που, στην περίπτωσή μας, το «προσωρινά» κρατά δεκαετίες.
Διαβάστε επίσης:
Λαττάκεια: Γενική απεργία Αλαουιτών μετά από δολοφονίες και απαγωγή ανηλίκου
