Η εικόνα των δημοσκοπήσεων που έρχονται στην δημοσιότητα παρουσιάζουν ένα φαινόμενο που μοιάζει να είναι δυστοπικό ή τουλάχιστον δυσνόητη.
Η συντριπτική πλειοψηφία των ερωτώμενων λέει πως στα προβλήματα της καθημερινότητας, η κυβέρνηση δεν τα πάει καθόλου καλά. Στο ερώτημα για την πορεία της χώρας το 69% των ερωτηθέντων (σύμφωνα με την Metron Analysis), λένε ότι η πορεία της χώρας είναι προς την λάθος κατεύθυνση και οι περίπου μισοί ερωτηθέντες λένε ότι θέλουν πρώορες εκλογές.
Τα αποτελέσματα όλων των εταιρειών δημοσκοπήσεων με μικρές αποκλείσεις καταδεικνύουν την ίδια εικόνα.
Τι συμβαίνει όμως και ενώ στις εκτιμήσεις όλοι φαίνεται να συμφωνούν, η εικόνα που παρουσιάζει το εκλογικό σώμα και κατ’ επέκταση η δημοσκοπική επιρροή των κομμάτων είναι τελείως διαφορετική;
Μία πρώτη εκτίμηση είναι ότι ο χώρος της αντιπολίτευσης αδυνατεί να εκφράσει τους πολίτες. Γιαυτό παρατηρείται σε μεγάλο βαθμό και η πολυδιάσπαση της κεντροαριστεράς με τις δυνάμεις της προοδευτικής αντιπολίτευσης να αδυνατούν να κεφαλοποιήσουν οφέλη από την φθορά της κυβέρνησης.
Η αδυναμία εκπροσώπησης όμως δείχνει να μην είναι μόνο ένα ελληνικό φαινόμενο.
Αντίστοιχη είναι η εικόνα των δυνάμεων που εκπροσωπούν τις προοδευτικές δυνάμεις και σε ευρωπαϊκό επίπεδο.
Στην τελευταία πανευρωπαϊκή δημοσκόπηση που δημοσίευσε η europe elects, και που έχει λάβει υπόψιν της όλες τις δημοσκοπήσεις και την γεωγραφική αποτύπωση των πολιτκών οικογενειών στις χώρες της Ευρωπαϊκής Ένωσης η εικόνα που παρουσιάζεται είναι αντίστοιχη.
Οι δυνάμεις της κεντροδεξιάς φαίνεται να λαμβάνουν πανευρωπαϊκά ποσοστό που αγγίζει το 22%.
Ο δυνάμεις του κέντρου και της κεντροαριστεράς λαμβάνουν ποσοστό που αντιστοιχεί στο 36,5% μαζί με τους οικολόγους. Η αριστερά λαμβάνει ποσοστό που αντιστοιχεί στο 10,4% και με τις δυνάμεις που κινούνται δεξιότερα της κεντροδεξιάς να συγκεντρώνουν ποσοστά που αγγίζουν το 19%.
Αυτή η αποτύπωση που δεν διαφέρει ιδιαίτερα από την γενική εικόνα και στις ελληνικές δημοσκοπήσεις δείχνει πως το ελληνικό παράδοξο, δεν είναι αποκλειστικά ελληνικό και πιθανότατα να μην είναι και απολύτως παράδοξο.
Και οπωσδήποτε δημιουργεί προβληματισμούς στα επιτελεία των κομμάτων για την στρατηγική της επόμενης ημέρας.
Είτε αυτή θα εδράζεται στην αντίληψη ότι μία νέα και καθαρή, τεχνοκρατική προσέγγιση ήρεμης διακυβέρνησης μπορεί να συσπειρώσει την λαϊκή δυσαρέσκεια στην κυβέρνηση, είτε θα εδράζεται στο μεγάλο στοίχημα της αποκατάστασης της αξιοπιστίας της πολιτικής, είτε τέλος θα οραματίζεται ότι την βραδιά των εκλογών θα ανατραπούν οι συσχετισμοί για μία ψήφο.
Διαβάστε επίσης:
Φάμελλος: «Ο νεοφιλελευθερισμός υπονομεύει τη δημοκρατία και τροφοδοτεί την ακροδεξιά»
