Ο Eyal Warshavsky είναι ισραηλινός συνάδελφος αλλά περισσότερο από αυτό είναι ένας φίλος τον οποίο γνώρισα πολλά, πάρα πολλά χρόνια πριν. Ήταν την εποχή που Γάζα και Δυτική Όχθη είχαν παραδοθεί στη Δεύτερη Ιντιφάντα κι εμείς τρέχαμε αναλόγως των ήχων των διαδηλώσεων ή των εκρήξεων. Από τότε μέχρι σήμερα τα δεδομένα στην περιοχή, παρέμεναν σε γενικές γραμμές τα ίδια.
Η ένταση ήταν πάντοτε η σταθερή παράμετρος στην καθημερινότητα των ανθρώπων της περιοχής.
Για κάποιον που έχει γεννηθεί και μεγαλώσει σε τέτοιες συνθήκες, ίσως και να μην κάνει μεγάλη διαφορά η μια κρίση από την άλλη. Όταν όμως εχθές διάβασα ένα άρθρο του Eyal για το πως ο ίδιος βίωσε ένα 24ωρο στη Δυτική Όχθη συνειδητοποίησα πόσο μακριά από την πραγματικότητα στέκει η ισραηλινή κοινωνία. Όταν συνάδελφοι, που έχουν εμπειρία δεκαετιών στο πεδίο, αδυνατούν να πιστέψουν αυτό που οι έποικοι από κοινού με τον ισραηλινό στρατό διαπράττουν στη Δυτική Όχθη, φανταστείτε το μέγεθος του εγκλήματος που το καθιστά αδιανόητο και φαντασιακό στο άκουσμά του.
Η περιγραφή του Eyal δεν αφήνει και πολλά για το πως λειτουργεί ένας μηχανισμός δημιουργίας παλαιστίνιων ενόχων μέσα από την κατασκευή της αλήθειας.
Μια εύθραυστη αλήθεια
“Πριν από δύο ημέρες, πήγα να φωτογραφίσω αυτό που υποτίθεται ότι ήταν μια απλή συγκομιδή ελιάς κοντά στο παλαιστινιακό χωριό Ντέιρ Ιστίγια, στα περίχωρα του ισραηλινού οικισμού Ρεβάβα.
Αυτό που ξεκίνησε ως ένα ήσυχο και ποιμενικό πρωινό, με τον ήχο της φλυαρίας μεταξύ Παλαιστινίων αγροτών και Ισραηλινών και Αμερικανών εθελοντών, το άρωμα του πικρού αραβικού καφέ γρήγορα μετατράπηκε σε κάτι πολύ πιο σκοτεινό.
Ένα στρατιωτικού τύπου drone εμφανίστηκε πάνω από τον ελαιώνα. Αρχικά, υπέθεσα ότι ήταν απλώς μια συνηθισμένη παρακολούθηση. Αλλά μέσα σε λίγα λεπτά, το drone άρχισε να βουτάει επιθετικά πάνω από τα κεφάλια των εθελοντών, πλησιάζοντας επικίνδυνα, λίγα εκατοστά από τα πρόσωπά τους. Η εργασία σταμάτησε. Ήταν αδύνατο να συνεχιστεί υπό τέτοιου είδους παρενόχληση. Στη συνέχεια, το drone χτύπησε μια από τις ακτιβίστριες, κόβοντάς της το χέρι, πριν συντριβεί στο έδαφος.
Λίγο αργότερα, δύο ένοπλοι Ισραηλινοί έφτασαν, ο ένας με στολή και ο άλλος με μερική στρατιωτική εξάρτηση. Απαίτησαν το drone. Όταν οι εθελοντές τους ζήτησαν να ταυτοποιηθούν, ένας από τους άνδρες έσπρωξε μέσα από την ομάδα για να το ανακτήσει, ενώ ο άλλος όπλισε το τουφέκι του και το έστρεψε απευθείας στους άοπλους Ισραηλινούς και Αμερικανούς που στέκονταν κοντά. Λίγα δευτερόλεπτα αργότερα, ο άνδρας που είχε ανακτήσει το drone έριξε μια προειδοποιητική βολή στον αέρα.
Το να βλέπω έναν Ισραηλινό στρατιώτη να σημαδεύει ένα γεμάτο όπλο εναντίον ειρηνικών, άοπλων πολιτών – Ισραηλινών και Αμερικανών που μιλούσαν τη γλώσσα του, οι οποίοι δεν αποτελούσαν καμία απειλή – ήταν κάτι που δεν φανταζόμουν ποτέ ότι θα έβλεπα.
Λίγα λεπτά αργότερα, έφτασαν στρατιώτες και ο επικεφαλής ασφαλείας του οικισμού. Αρχικά ισχυρίστηκε ότι οι άνδρες του είχαν δεχθεί επίθεση με ρόπαλα – μια εντελώς κατασκευασμένη εικόνα. Αφού εξέτασε το υλικό από τους ακτιβιστές, ζήτησε συγγνώμη και παραδέχτηκε ότι δεν ήταν αλήθεια. Ωστόσο, αργότερα την ίδια μέρα, ο Εκπρόσωπος Τύπου του Ισραηλινού Στρατού εξέδωσε μια άλλη ψευδή δήλωση, ισχυριζόμενος ότι οι εθελοντές είχαν πετάξει πέτρες στο drone. Μόνο μετά την κοινοποίηση επιπλέον υλικού, ανακλήθηκε και αυτό το ψέμα.
Αυτή η κουλτούρα διαστρέβλωσης της διαμόρφωσης της ιστορίας ώστε να ταιριάζει σε μια βολική αφήγηση είναι αυτό που με σόκαρε περισσότερο. Σε πολλές αναφορές αυτή την περίοδο συγκομιδής, έχουμε ακούσει ότι «οι Ισραηλινοί δέχτηκαν επίθεση» ή ότι «ξέσπασε βία», συχνά για να δικαιολογήσουν ό,τι ακολούθησε. Αλλά το να βλέπω αυτό το περιστατικό από πρώτο χέρι, δημιουργεί πραγματικές αμφιβολίες για το πόσες από αυτές τις αναφορές ήταν ποτέ αληθινές.
Για μένα, ήταν μια ακόμη μέρα σε αποστολή. Αλλά ήταν επίσης μια στιγμή που αποκάλυψε πόσο εύθραυστη έχει γίνει η αλήθεια εδώ και πόσο εύκολα μπορεί να ανατραπεί”.
Εκεχειρία κατ’ όνομα
Ένα εικοσιτετράωρο μετά την επίσκεψη του Eyal στο χωριό Ντέιρ Ιστίγια, ο ισραηλινός είχε κληθεί να αντιμετωπίσει τις καταγγελίες των παλαιστίνιων κατοίκων του χωριού Αλ Μουγαίρ βορειοανατολικά της Ραμάλα. Το πρόβλημα και εκεί ήταν οι βίαιες επιθέσεις των εποίκων κατά των παλαιστινίων που μάζευαν τις ελιές τους. Η επίλυση του προβλήματος από πλευράς IDF ήρθε με την απαγόρευση εξόδου των παλαιστινίων από το χωριό για 48 ώρες.
Κι ενώ η Δυτική Όχθη βουλιάζει ολοένα και περισσότερο στο χάος και την αναρχία που επιβάλουν οι έποικοι με τις πλάτες του στρατού, στη Γάζα η εκεχειρία αναφέρεται πλέον ως ανέκδοτο μεταξύ των παλαιστινίων που είναι σε θέση να διατηρούν ακόμα το χιούμορ τους. Οι θάνατοι εξακολουθούν ως αποτέλεσμα επιθέσεων του ισραηλινού στρατού και η πείνα καλά κρατεί καθώς αντί για 600 φορτηγά με ανθρωπιστική βοήθεια που θα έπρεπε να μπαίνουν καθημερινά, ο IDF επιτρέπει την είσοδο μόνο σε 100. Η Χαμάς έχει παραδώσει μέχρι στιγμής τις 22 από τις 28 συνολικά σορούς των νεκρών ομήρων και με την ολοκλήρωση της παράδοσης (αφού πρώτα τους εντοπίσει κάτω από τα χαλάσματα) θα κλείσει και η πρώτη φάση της Συμφωνίας των 20 Σημείων. Με τη δεύτερη φάση να εκκρεμεί σε επίπεδο διατυπώσεων και αποδοχής από τα εμπλεκόμενα μέρη, η Αίγυπτος ανέλαβε να επικοινωνήσει για λογαριασμό των ΗΠΑ, μια πρόταση στους ενόπλους της Χαμάς για ασφαλές πέρασμα εφόσον παραδώσουν τον οπλισμό τους και τους χάρτες των τούνελ.
Όμως η πρόταση της Αιγύπτου για αφοπλισμό και αμνήστευσή τους κατόπιν ασφαλούς περάσματος στη χώρα, είναι προβληματική. Το Κάιρο έχει εξαφανίσει τη Μουσουλμανική αδελφότητα και η Χαμάς, τον τελευταίο που θα εμπιστευόταν από τους εμπλεκόμενους στη διαπραγμάτευση, θα ήταν τους απεσταλμένους των διωκτών της μητρικής οργάνωσης στην Αίγυπτο.
Η περιορισμένες πιθανότητες επιτυχίας μιας δεύτερης φάσης της Συμφωνίας, διαφαίνονται και από το αίτημα Νετανιάχου για δέσμευση Τράμπ ό,τι ο IDF έχει το πράσινο φως για ανάληψη δράσης πέραν της κίτρινης γραμμής, σε οποιαδήποτε στιγμή κρίνει πως η Χαμάς – που δεν παραδίδει τα όπλα – αποτελεί απειλεί.
Την ίδια στιγμή η αεροπορία του Ισραήλ εξακολουθεί το σφυροκόπημα το Νότο του Λιβάνου με το πρόσχημα της αποτροπής ανάπτυξης ενόπλων της Χεζμπολάχ. Αυτό που βομβαρδίζει είναι άμαχους πολίτες που επιστρέφουν στις γειτονιές τους και θέλουν να ξαναχτίσουν τα σπίτια τους. Ο Πρόεδρος του Λιβάνου, μίλησε για έγκλημα του Ισραήλ μετά τους χθεσινούς βομβαρδισμούς – οι οποίοι αξίζει να σημειωθεί δεν έχουν δεχθεί τον σχολιασμό ή την κριτική καμιάς Δυτικής χώρας.
Στο Τελ Αβιβ η στρατιωτική εισαγγελέας του IDF υποστράτηγος Γιφάτ Τόμερ-Γερουσάλμι που συνελήφθη με την κατηγορία της παραπλάνησης και παρεμπόδισης της έρευνας για τη διαρροή του βίντεο με τον βασανισμό και βιασμό παλαιστίνιου κρατούμενου από ομάδα ισραηλινών στρατιωτών, αποφυλακίζεται σήμερα και τίθεται όπως και οι κατηγορούμενοι από αυτήν στρατιώτες σε κατ’ οίκον περιορισμό. Η διαφορά είναι πως εκείνοι αντιμετωπίζονται ως αθώοι από μέσα ενημέρωσης και μεγάλο μέρος της κοινωνίας ενώ η Γερουσάλμι ως κάποια που πρόδωσε τη χώρα της.
Όσο για τους έποικους και τους στρατιώτες που καταστρατηγούν κάθε έννοια του Διεθνούς Δικαίου και των υποχρεώσεων που απορρέουν από τη Συνθήκη των Ηνωμένων Εθνών για τις δυνάμεις κατοχής, μόνο δύο μέσα ενημέρωσης σε ολόκληρο το Ισραήλ αναφέρονται στο θέμα και κάποιοι συνάδελφοι σαν τον Eyal, που έχουν το θάρρος και την ευαισθησία για να αναδείξουν την αλήθεια.
Eyal Warshavsky, φωτορεπόρτερ
Instagram: eyalwarshavsky
Διαβάστε επίσης:
Μακελειό στα Βορίζια: Τι κατέθεσαν στην ανακρίτρια οι 2 τραυματίες κατηγορούμενοι
Αγορά εργασίας: Πώς και γιατί αυξάνεται η εξάρτηση από τους… γκριζομάλληδες εργαζόμενους
Πειρατεία σε δεξαμενόπλοιο στη Σομαλία: Πέντε Έλληνες ανάμεσα στο πλήρωμα
