Σαρωτικό ήταν το πέρασμα του Byron από τη χώρα, με την Δυτική Αττική να βρίσκεται για ακόμα μια φορά στο στόχαστρο της κακοκαιρίας. Τα ακραία καιρικά φαινόμενα προκάλεσαν σφοδρές βροχοπτώσεις, πλημμύρες και τεράστιες ζημιές σε Μάνδρα, Μέγαρα και Νέα Πέραμο.
Την κατάσταση που επικρατεί στη Δυτική Αττική μετά την επέλαση του Byron, σχολίασε ο καθηγητής πολεοδομίας του Εθνικού Μετσόβιου Πολυτεχνείου, Νίκος Μπελαβίλας με ανάρτησή του στο Facebook. «Το πρόβλημα δεν είναι η πλημμύρα, αλλά η ίδια η Μάνδρα», επεσήμανε χαρακτηριστικά στην ανάρτησή του, εξηγώντας ότι «φέτος ήταν σχετικά τυχερή, καθώς τα 200–300 χιλιοστά βροχής έπεσαν λίγο νοτιότερα, προς τη θάλασσα στη Βλυχάδα και όχι στη βόρεια πλαγιά του βουνού».
Αναλυτικά η ανάρτηση
«Στη Μάνδρα το πρόβλημα δεν είναι η πλημμύρα, αλλά η ίδια η Μάνδρα. Όσες και όσοι γνωρίζουν να διαβάζουν χάρτες μπορούν να το διαπιστώσουν ιδίοις όμμασι: ο χάρτης της πόλης του 19ου αιώνα σε αντιπαραβολή με τον χάρτη της πόλης του 21ου αιώνα. Η παλιά αρβανίτικη κωμόπολη ήταν κτισμένη και επιβίωσε εκαντοντάδες χρόνια επάνω σε έναν λόφο, ανάμεσα σε δύο ρέματα. Τα σπίτια βρίσκονταν 10–20 μέτρα ψηλότερα από τις κοίτες τους. Εκείνοι οι προπαππούδες δεν έχτισαν μέσα στη διαδρομή της πλημμύρας, μέσα στο νερό — κι ας μην γνώριζαν υδρογεωλογία. Αυτά μας δείχνει ο περίφημος χάρτης των Curtius και Kaupert του 1884.
Ωστόσο, η μεταπολεμική Μάνδρα απλώθηκε επάνω στις κοίτες των ρεμάτων. Στο γύρισμα του 20ου-21ου αιώνα, όταν το Θριάσιο εξεράγη με βιομηχανικές και μεταφορικές χρήσεις και οι ελαιώνες μετατράπηκαν σε κτίρια, η οικιστική–βιομηχανική ζώνη όχι μόνο συνέχισε να καλύπτει τις φυσικές πλημμυρικές κοίτες, αλλά επεκτάθηκε και επάνω στη συμβολή των δύο κλάδων που κατεβαίνουν από το όρος Πατέρας: των ρεμάτων Αγίας Αικατερίνης και Σούρες. Στραγγαλίζοντάς τα. Αυτό μας το δείχνει ο χάρτης του Γενικού Πολεοδομικού Σχεδίου του 2003. To κόκκινο σχήμα στα δεξιά είναι το νέο προβλεπόμενο κέντρο και βρίσκεται επάνω στο ρέμμα, όπως και το μώβ διαγραμμισμένο τρίγωνο κάτω που είναι η βιομηχανική ζώνη αλλά και το νοτιοανατολικό τμήμα με περιοχές κατοικίας.
Φέτος η Μάνδρα ήταν σχετικά τυχερή, καθώς τα 200–300 χιλιοστά βροχής έπεσαν λίγο νοτιότερα, προς τη θάλασσα στη Βλυχάδα και όχι στη βόρεια πλαγιά του βουνού. Έτσι ευτυχώς βιώσαμε μια μεγάλη πλημμύρα, αλλά όχι τον Αρμαγεδδώνα του 2017. Αλλιώς θα είχαμε τα ίδια αποτελέσματα, παρότι τόσο η τότε Περιφερειακή Αρχή της Ρένας Δούρου όσο και η επόμενη του Γιώργου Πατούλη κατασκεύασαν τα προβλεπόμενα έργα. Όπως όμως γνωρίζουμε, τέτοιοι χείμαρροι δεν τιθασεύονται σε υπόγεια κανάλια. Υπερχειλίζουν και βγαίνουν στην επιφάνεια, μετατρέποντας τους δρόμους σε ποτάμια.
Με όλο τον σεβασμό στις περιουσίες των ανθρώπων και στις προσπάθειες της αυτοδιοίκησης, όσο αντιπλημμυρικά έργα κι αν κατασκευαστούν, αν δεν κατεδαφιστούν κτίρια — σπίτια, αποθήκες, σούπερ μάρκετ — και αν δεν ξηλωθούν δρόμοι ώστε να απελευθερωθούν οι φυσικές διαδρομές του νερού, η πόλη θα πνίγεται με κάθε τέτοια βροχή».
