του Δημήτρη Χατζηνικόλα
Ορισμένοι έχουν ξεχάσει αφενός το κόμμα στο οποίο ανδρώθηκαν και οφείλουν την πολιτική, πολλές φορές και την προσωπική τους, ύπαρξη (βιοποριστικά εννοώ) αφετέρου δεν διαβάζουν πίσω από τις λέξεις τι ακριβώς λέει ο Αλέξης Τσίπρας.
Να πούμε για μια ακόμη φορά ότι ο Ελληνικός λαός δεν ψηφίζει μόνο πρόσωπα αλλά και κόμμα και όταν τα πρόσωπα αλλάζουν κόμμα (δικαίωμά τους) δεν παίρνουν την έδρα σπίτι τους. Πολλώ δεν μάλλον αν είναι και λένε ότι είναι αριστεροί.
Εδώ συμβαίνει ακριβώς το αντίθετο μάλιστα κάποιοι εξ αυτών που θεωρούν ότι παντρεύτηκαν την έδρα και τα καλούδια της στο παρελθόν είχαν σηκώσει το δάχτυλο για ανάλογες συμπεριφορές άλλων πολιτικών σε άλλα κόμματα! Επίσης όταν εκλέγεσαι με ένα κόμμα και είσαι μέλος του δίνεις τον αγώνα από τις γραμμές του κόμματος, δεν κάνεις λευκή απεργία γράφοντας στο μπλουζάκι «Αλέξη, είμαι κι εγώ εδώ».
Αυτές είναι συμπεριφορές που δεν τις θέλει ούτε ο ίδιος ο Αλέξης. Πως αλλιώς να το πει δηλαδή; Στον κόσμο απευθύνεται, την ανάγκη του κόσμου θα ακούσει να υποθέσω ότι από τον κόσμο θα αντλήσει και τους όποιους συνεργάτες του όταν και αν έρθει η ώρα.
Γέμισαν τα ΜΜΕ το τελευταίο διάστημα με ερμηνευτές του Αλέξη Τσίπρα! Και άρχισε η παρέλαση στελεχών που θα πάρει στο νέο κόμμα που δεν έχει ακόμη ανακοινωθεί. Και πολλοί λίγοι (μετρημένοι στη μία παλάμη) αισθάνθηκαν την ανάγκη να πουν «εγώ είμαι μέλος του ΣΥΡΙΖΑ» ή όπου άλλου, οπότε «κρατήστε με έξω από τον χορό».
Συνεπώς χαμηλά τη μπάλα, δώστε τη μάχη με τον ΣΥΡΙΖΑ, τον Σωκράτη Φάμελλο και τα στελέχη που είναι δίπλα του και δίνουν πολλά χρόνια τη μάχη και ο χρόνος θα λύσει τα υπόλοιπα. Η σοβαρότητα, η συνέπεια, οι χαμηλοί τόνοι είναι το ζητούμενο. Αυτά θα εκτιμηθούν και αυτά εκτιμώνται από τον απλό κόσμο. Κι όποιος-α νομίζει ότι ο κόσμος δεν καταλαβαίνει κάνει μεγάλο λάθος. Και κάτι τελευταίο: αν είσαι θιασώτης της συνεργασίας των προοδευτικών δυνάμεων προωθείς τη συνεργασία όχι τη φαγωμάρα…
