Κανένας πόλεμος δεν είναι όμοιος, ακόμα και αυτοί που έγιναν μεταξύ των ίδιων δύο χωρών στο ίδιο έδαφος. Αλλά πολλές από τις προκλήσεις παραμένουν οι ίδιες.
Ο ανώτερος στρατιωτικός διοικητής του Ισραήλ είπε στα στρατεύματα ότι οι αεροπορικές επιδρομές θα συνεχιστούν εντός του Λιβάνου καθώς ο ισραηλινός στρατός προετοιμάζεται για μια πιθανή χερσαία επιχείρηση. Εάν οι δυνάμεις της περάσουν τα βόρεια σύνορα είναι πιθανό να αντιμετωπίσουν εμπόδια που είχαν δει στο παρελθόν. Όταν τα ισραηλινά τανκς κύλησαν στο νότιο Λίβανο το 2006, βρήκαν έναν αντίπαλο που είχε αλλάξει δραματικά μετά την αποχώρηση του Ισραήλ από τον Λίβανο έξι χρόνια νωρίτερα.
Ακόμη και σε αυτό το σύντομο χρονικό διάστημα, η Χεζμπολάχ είχε οργανώσει και αναπτύξει τις δυνατότητές της. Στην θαμνώδη συνοριακή ζώνη που κρύβεται από απότομες βραχώδεις κορυφογραμμές, είχαν προετοιμαστεί σήραγγες μάχης. Νέες τακτικές και όπλα είχαν προσαρμοστεί που θα παρέσυραν τις ισραηλινές δυνάμεις κατά την είσοδό τους.
Ειδικά τα άρματα μάχης ήταν ευάλωτα στους αντιαρματικούς πυραύλους, ενώ μαχητές της Χεζμπολάχ και της συμμαχικής της ομάδας, το Κίνημα Αμάλ, εκτόξευαν όλμους στις μονάδες του προωθούμενου ισραηλινού πεζικού καθώς περνούσαν μέσα από άλση και οικόπεδα καπνού.
Σε εκείνον τον πόλεμο –όπως και σε αυτόν– τα ισραηλινά αεροσκάφη και τα drones έλεγχαν τον αέρα, σφυροκοπώντας τις υποδομές και τις θέσεις της Χεζμπολάχ αδιαπραγμάτευτα. Ισραηλινές κανονιοφόροι, που συχνά κάθονταν στον ορίζοντα, βομβάρδιζαν την ακτή, απειλώντας καθημερινά τον κύριο παράκτιο αυτοκινητόδρομο. Πλησιάζοντας όμως τα σύνορα, ήταν μια πολύ διαφορετική εικόνα.
Τότε, όπως και τώρα, η Χεζμπολάχ είχε καλά προετοιμασμένες θέσεις. Οι ρουκέτες θα εκτινάσσονταν από μια κρυφή θέση σε κοντινές πλαγιές, προκαλώντας ισραηλινές αντεπιθέσεις, τόσο από αεριωθούμενα όσο και από πυροβολικό στα σύνορα, που φαινόταν αδύνατο να επιβιώσουν. Αλλά συχνά, μετά από μια παύση λίγων ωρών, οι πύραυλοι εκτοξεύονταν ξανά από το ίδιο σημείο, ξεκινώντας μια επανάληψη του κύκλου.
Στα σχόλιά του προς τους στρατιώτες, ο αρχηγός του ισραηλινού επιτελείου Χέρζι Χαλέβι, φάνηκε να γνέφει στην πραγματικότητα ότι οποιαδήποτε χερσαία εισβολή, εάν διαταχθεί, θα ήταν δύσκολη και αντίθετη.
«Ετοιμάζουμε τη διαδικασία ενός ελιγμού, που σημαίνει ότι οι στρατιωτικές σας μπότες, οι μπότες ελιγμών σας, θα εισέλθουν στο εχθρικό έδαφος, θα μπουν σε χωριά που η Χεζμπολάχ έχει προετοιμάσει ως μεγάλα στρατιωτικά φυλάκια, με υπόγειες υποδομές, σημεία στάσης και βάσεις εκτόξευσης στην επικράτειά μας [από που να] πραγματοποιήσει επιθέσεις σε Ισραηλινούς αμάχους», είπε στα στρατεύματα των Ισραηλινών Αμυντικών Δυνάμεων την Τετάρτη.
«[Σε] την είσοδό σας σε αυτές τις περιοχές με δύναμη, τη συνάντησή σας με στελέχη της Χεζμπολάχ, [θα τους] δείξετε τι σημαίνει να αντιμετωπίζετε μια δύναμη επαγγελματίας, υψηλής ειδίκευσης και με πείρα στη μάχη. Έρχεστε πολύ πιο δυνατοί και πολύ πιο έμπειροι από αυτούς. Θα μπείτε μέσα, θα καταστρέψετε τον εχθρό εκεί και θα καταστρέψετε αποφασιστικά την υποδομή του».
Η πραγματικότητα είναι, ότι οποιαδήποτε χερσαία εκστρατεία θα είναι ένα πολύ πιο περίπλοκο εγχείρημα από τις επιθέσεις υπό την ηγεσία των μυστικών υπηρεσιών που επιδιώκει το Ισραήλ στο εκρηκτικό παιχνίδι τηλεειδοποίησης και τις επακόλουθες αεροπορικές επιδρομές.
Οι αποτυχίες του πολέμου του 2006 – που σκιαγραφήθηκαν στην επόμενη επιτροπή του Γουίνογκραντ – είχαν τους δικούς τους πατέρες, συμπεριλαμβανομένης μιας τρόικας άπειρων Ισραηλινών ηγετών εν καιρώ πολέμου: ο τότε αρχηγός του επιτελείου, Νταν Χαλούτζ, ένας πρώην πιλότος μαχητικών που αγωνιζόταν να συντονίσει τις κινήσεις εδάφους. καθώς και ο τότε πρωθυπουργός, Ehud Olmert, και ο υπουργός Άμυνας, Amir Peretz.
Όπως έγραψε ο στρατιωτικός ανταποκριτής της Haaretz Amos Harel το 2016, μια δεκαετία μετά τον πόλεμο: «Τα τμήματα των IDF μετακινήθηκαν άσκοπα, με την κυβέρνηση και τον στρατό να μην μπορούν να καθορίσουν έναν ελιγμό που θα κέρδιζε το πάνω χέρι».
Και ενώ το IDF έχει βελτιώσει την πανοπλία του για να αμυνθεί καλύτερα από τα κινητά αντιαρματικά όπλα και να προετοιμαστεί για μάχη στον Λίβανο, παραμένει ασαφές εάν μια χερσαία εισβολή του Ισραήλ μπορεί να αποφύγει τις ίδιες παγίδες. Ή αν, πράγματι, οι στόχοι του είναι πιο ρεαλιστικοί.
Η Χεζμπολάχ είναι πολύ καλύτερα οπλισμένη από ό,τι το 2006, οι μαχητές της πιο έμπειροι στη μάχη μετά από χρόνια μάχης στη Συρία, αλλά το Ισραήλ φαίνεται να πέφτει στην ίδια εννοιολογική παγίδα της παρανόησης της φύσης της ισλαμιστικής ομάδας.
Ενώ η επιχείρηση τηλε-ειδοποίησης και τα ισραηλινά χτυπήματα ήταν επιτυχείς στην αφαίρεση ενός στρώματος ηγεσίας και διοίκησης και ελέγχου, η ουσία της Χεζμπολάχ ως λιβανέζικης δύναμης –σε αντίθεση με τη λειτουργία της ως στρατηγικού αντιπροσώπου για το Ιράν– παραμένει τελικά άθικτη. Στην καρδιά της παραμένει μια τοπικά ενσωματωμένη δύναμη διασκορπισμένη στις πόλεις, τα χωριά και την ύπαιθρο με ένα ενιαίο και καλά κατανοητό καθήκον: να αντιταχθεί στα ισραηλινά στρατεύματα.
Και ενώ η Χεζμπολάχ έχει βιώσει μια στιγμή «σοκαρίσματος και δέους» στις επιθέσεις τηλεειδοποίησης και ραδιοτηλεόρασης και στις αεροπορικές επιδρομές, το Ισραήλ έχει τα δικά του μειονεκτήματα – όχι μόνο μια αυξανόμενη υπερέκταση όχι μόνο στη στρατιωτική του ικανότητα, αλλά σε μια αυξανόμενη εξάντληση στο Ισραήλ κοινωνία μετά από ένα χρόνο πολέμου.
Πολλές από τις ίδιες μονάδες που πολεμούν στη Γάζα έχουν μετακινηθεί βόρεια. Μια βαθύτερη κρίση στη Δυτική Όχθη επίσης στραγγίζει καθώς η σύγκρουση στη Γάζα συνεχίζεται.
Ο Ισραηλινός Στρατός καυχιέται εδώ και καιρό ότι μάχεται σε πολλαπλά μέτωπα, αλλά η μακρά, ζοφερή επιχείρηση κατά της Χαμάς παραμένει ανολοκλήρωτη και χωρίς προφανές σχέδιο για μια μέρα μετά. Αυτή η εκστρατεία έδειξε επίσης τις ελλείψεις στον ισραηλινό στρατιωτικό τρόπο σκέψης – κυρίως την αντίληψη ότι ο πόλεμος ελιγμών μπορεί να νικήσει τους μη κρατικούς παράγοντες που μερικές φορές συμπεριφέρονται σαν συμβατικές δυνάμεις, αλλά μπορούν επίσης να αθετήσουν τον αντισυμβατικό πόλεμο.
Εάν η ιστορία έχει κάτι να μας διδάξει και μετά τις προηγούμενες εισβολές του Ισραήλ στον Λίβανο το 1978 (τότε στόχευαν τις βάσεις της PLO στην επιχείρηση Litani), το 1985 (που οδήγησε σε μια κατοχή που κράτησε μέχρι το 2000) και το 2006 – οποιαδήποτε χερσαία εισβολή είναι πιο πιθανή από να μην υπολείπεται των στόχων της.
