«Τι να πει ένας πατέρας που χάνει το παιδί του;
Τι να πει μία μάνα που δεν θα ξανα-αγκαλιάσει το σπλάχνο της;
Τι να πει ένας αδελφός που χάνει το άλλο του μισό, όταν η ψυχή του χάνει τον πιο πιστό της σύντροφο;»
Ο άνθρωπος Αντώνης Σαμαράς, θέλει να μιλά για την κόρη του… Είναι προφανώς ο τρόπος του για να καταπολεμήσει το πένθος της ψυχής.
Νωρίς το απόγευμα, μετά την κηδεία της κόρης του, Λένας, ο πρώην πρωθυπουργός προχώρησε σε μια συγκινητική ανάρτηση. Και πάλι σε μια προσπάθεια αποχαιρετισμού….
Δείτε την ανάρτηση:
Για την Λένα.
Η πιο δύσκολη στιγμή είναι να αποχαιρετάς κάποιον που λάτρεψες τόσο πολύ.
Η πιο αφύσικη στιγμή είναι να αποχαιρετάς κάποιον που είναι το ίδιο σου το παιδί.
Όμως δεν την αποχαιρετούμε σήμερα την Λένα μας, ούτε η Γεωργία, ούτε ο Κώστας, ούτε η γιαγιά της, ούτε εγώ.…— Σαμαράς Αντώνης (@samaras_antonis) August 11, 2025
Στον συγκινητικό του επικήδειο, ο πατέρας της, Αντώνης Σαμαράς, εκφράζει με λόγια βαριά από πόνο και αγάπη το κενό που αφήνει πίσω της, ενώ φωτίζει το διαχρονικό φως και το αποτύπωμα που άφησε στη ζωή τους.
Το «αντίο» του Αντώνη Σαμαρά στην αγαπημένη του κόρη, Λένα, η οποία έφυγε ξαφνικά από τη ζωή το βράδυ της 7ης Αυγούστου, ράγισε καρδιές. Με λόγια γεμάτα πόνο και οδύνη, περιέγραψε τη μοναδική σχέση αγάπης που είχε με την Λένα Σαμαρά.
O συγκινητικός επικήδειος του Αντώνη Σαμαρά:
«Η πιο δύσκολη στιγμή είναι να αποχαιρετάς κάποιον που λάτρεψες τόσο πολύ.
Η πιο αφύσικη στιγμή είναι να αποχαιρετάς κάποιον που είναι το ίδιο σου το παιδί.
Όμως δεν την αποχαιρετούμε σήμερα την Λένα μας, ούτε η Γεωργία, ούτε ο Κώστας, ούτε η γιαγιά της, ούτε εγώ.
Μαζί της θα’ μαστε συνέχεια.
Δίπλα στο φως το δικό της. Δίπλα στο χαμόγελο το δικό της. Δίπλα στην ταπεινοφροσύνη την δικιά της που –όταν έπρεπε– γινόταν και αρχοντιά ελληνική. Δίπλα στα τόσα λαμπερά, τα γαλάζια τα μάτια τα δικά της, ένα κομμάτι λάμψης από Ελλάδα και αγάπη που μοίραζε απλόχερα.
Δίπλα στην καλοσύνη την δικιά της, που χάριζε ηρεμία, φροντίδα και κουράγιο. Δίπλα στο “σ’ αγαπώ” το δικό της. Δίπλα στο “να προσέχεις, μπαμπά” το δικό της. Δίπλα σε αυτήν την σιωπηλή αλλά πανάκριβη, αυθεντικά αγνή και απροσποίητη ακτινοβολία αγάπης που σου πρόσφερνε, χωρίς αντάλλαγμα.
Τι να πει ένας πατέρας που χάνει το παιδί του;
Τι να πει μία μάνα που δεν θα αγκαλιάσει ξανά το σπλάχνο της;
Τι να πει ένας αδελφός που χάνει το άλλο του μισό, όταν η ψυχή του χάνει τον πιο πιστό της σύντροφο;
Τι να πω ως πατέρας, για αυτήν την πνοή αγάπης που γέμιζε τη ζωή μας, για αυτή την μυστική αύρα καλοσύνης της Λένας, που συγκίνησε με το χαμό της τόσους πολλούς, που τόσο πολύ ευγνωμονούμε;
Πίστευε πολύ η Λένα στο καλό και στον Θεό.
Έλαμπε όταν έδινε.
Για αυτό και εγώ ευχαριστώ τον Θεό που μας έδωσε αυτό το δώρο, έστω για 34 χρόνια μόνο…
Καλό ταξίδι, Λενάκο μου».
