Εκ των έσω έρχεται η πιο σκληρή καταγγελία για την κατάσταση της ελληνικής Δικαιοσύνης με έναν άνθρωπο που την υπηρέτησε στο ανώτατο επίπεδο, τον επίτιμο αντιπρόεδρο του Συμβουλίου της Επικρατείας, Γιώργο Σταυρόπουλο να μιλά για «πανθομολογούμενη θεσμική κρίση» που δεν συνίσταται στην «καθυστέρηση της απονομής της» αλλά στις εσφαλμένες αποφάσεις και τις συχνά άστοχες εισαγγελικές κρίσεις.
Ποια Δικαιοσύνη μπορεί να εμπνεύσει εμπιστοσύνη όταν «ερευνά μόνο τα πλημμελήματα ιδιωτών» και αφήνει στο απυρόβλητο «τις συναφείς κακουργηματικές πράξεις των ισχυρών» αναρωτιέται ο επίτιμος αντιπρόεδρος του ΣτΕ;
Ο κ. Σταυρόπουλος επισημαίνει ακόμα πως το πιο ανησυχητικό δεν είναι το λάθος, αυτό άλλωστε μπορεί να συμβεί στον καθέναν. Είναι η αλαζονεία που το συνοδεύει. Η δυσανεξία στην κριτική. Η ενόχληση απέναντι σε όσους επιμένουν πως η Δικαιοσύνη δεν είναι υπεράνω λογοδοσίας. Ότι δεν υπάρχει «ιερό άβατο» για τους δικαστές και τους εισαγγελείς, ακόμη κι αν οι ίδιοι μοιάζουν να το διεκδικούν.
Η ανάρτηση Σταυρόπουλου:
Θα επανέλθω με μεγάλη λύπη μου στα θέματα της δικαιοσύνης, της οποίας η πανθομολογούμενη θεσμική κρίση με θλίβει βαθύτατα. Θα ήθελα σήμερα να αναφερθώ στην αδυναμία ορισμένων δικαστικών λειτουργών να αντιληφθούν το μέγεθος και τα χαρακτηριστικά των προβλημάτων που οι ίδιοι προκαλούν. Αναλίσκονται συχνά μόνο στην αντιμετώπιση του υπαρκτού προβλήματος των καθυστερήσεων και αδιαφορούν για το μείζον πρόβλημα των εσφαλμένων δικαστικών αποφάσεων, αλλά και των λανθασμένων εισαγγελικών κρίσεων που πληθαίνουν εντυπωσιακά τελευταία. Ενοχλούνται μάλιστα κάποιοι από την κριτική που ασκείται προβάλλοντας την δήθεν κακοβουλία (!) εκείνων που πράγματι νοιάζονται για την επαναφορά των δικαστικών και των εισαγγελικών αρχών στο δρόμο της νομικής και ουσιαστικής ορθότητας.
Ξεχνούν ότι τα προβλήματα στη δικαιοσύνη προέρχονται συχνά από τα σφάλματα των ίδιων των δικαστών και των εισαγγελέων. Δείχνουν μάλιστα μια ιδιαίτερη δυσανεξία στην ασκούμενη κριτική που αποβλέπει τελικά στη βελτίωση της δικαιοσύνης, αλλά και της εικόνας της στην κοινή γνώμη. Ορισμένοι μάλιστα αυτάρεσκα υποστηρίζουν ότι η κριτική για την αποτροπή αλλά και τη διόρθωση των κακώς κειμένων στη δικαιοσύνη βλάπτει την ίδια τη δημοκρατία ! ! ! Τι να έγινε άραγε η υποχρέωση λογοδοσίας των δικαστών που κάποτε υποστήριζαν και γενικότερα η κοινωνική ευθύνη τους; Ή μήπως η υποχρέωση αυτή δεν καταλαμβάνει τις κορυφές της δικαιοσύνης;
Αντιλαμβάνονται άραγε κάποιοι περαιτέρω το μέγεθος της βλάβης της δικαιοσύνης που προέρχεται από την αρχειοθέτηση ποινικών υποθέσεων μείζονος σημασίας, όπως οι υποκλοπές τηλεφωνικών συνδιαλέξεων προβεβλημένων πολιτικών προσώπων; Συνειδητοποιούν πόσο βλάπτεται η εικόνα της εισαγγελικής αρχής από την εικόνα μιας δικαιοσύνης που ερευνά μόνο τα πλημμελήματα ιδιωτών και όχι τις συναφείς κακουργηματικές πράξεις των ισχυρών;
Ο λαός αποστρέφεται μια τέτοια δικαιοσύνη, γι αυτό και η εκτίμηση της κοινής γνώμης προς αυτήν μειώνεται συνεχώς. Το πρόβλημα βέβαια της δικαιοσύνης έχει πολλές όψεις, αλίμονο όμως αν οι δικαστικοί λειτουργοί δεν αντιλαμβάνονται τη δική τους ευθύνη. Είναι αναγκαία ακόμα μια μεγαλύτερη σεμνότητα εν μέρους ορισμένων και μια εντονότερη προσπάθεια κατανόησης της ευθύνης τους απέναντι στον ελληνικό λαό. Εμείς οι παλαιότεροι δικαστές ίσως κάποτε και εμείς να σφάλαμε, δεν υποστηρίξαμε όμως ποτέ δικαστικές επιλογές τόσο κραυγαλέα εσφαλμένες. Ας βοηθήσουμε όλοι στην ανόρθωση της δικαιοσύνης. Ίσως δεν είναι ακόμα πολύ αργά.
Διαβάστε ακόμα
Πλακιάς για εισαγγελική παρέμβαση στα μπλόκα: Η Δικαιοσύνη είναι a la carte
Βόμβες Καραμανλή για ΟΠΕΚΕΠΕ, Δικαιοσύνη και Εξεταστικές
Παρέμβαση Αρείου Πάγου στο πλευρό της κυβέρνησης: Ζητά συλλήψεις και αυτόφωρα για τους αγρότες
