Η κυβέρνηση παρουσίασε με φανφάρες τα νέα φορολογικά μέτρα για το 2026, με τον Κυριάκο Πιερρακάκη να εξειδικεύει τις εξαγγελίες του Μητσοτάκη από τη ΔΕΘ. Η ρητορική ήταν αναμενόμενη: «στήριξη της μεσαίας τάξης», «προοπτική για τους νέους», «κατάργηση βαρών». Όμως πίσω από τα νούμερα και τις λαμπερές διαφάνειες, κρύβεται η πραγματικότητα: μια σειρά λογιστικών παρεμβάσεων που δεν απαντούν στο πρόβλημα της ακρίβειας, ούτε δημιουργούν πραγματικό κοινωνικό δίχτυ προστασίας.
Τα παραδείγματα που δόθηκαν (π.χ. μείωση φόρου 1.200 ευρώ για μισθωτό με δύο παιδιά και εισόδημα 30.000 ευρώ) είναι εντυπωσιακά στη θεωρία, αλλά αφορούν συγκεκριμένες και σχετικά περιορισμένες κατηγορίες. Για την πλειοψηφία, πρόκειται για πρόσκαιρες ελαφρύνσεις που δεν λύνουν το ζήτημα των χαμηλών μισθών, του υψηλού κόστους ζωής και της συνεχούς φτωχοποίησης.
Οι νέες κλίμακες: επικοινωνία αντί ουσίας
Η κυβέρνηση ανακοίνωσε μείωση συντελεστών κατά 2% στα εισοδήματα έως 40.000 ευρώ και νέο συντελεστή 39% για 40.000–60.000 ευρώ. Επιπλέον, θεσπίζονται ελαφρύνσεις για πολύτεκνους και νέους έως 30 ετών. Όμως η μεγάλη εικόνα παραμένει αμείλικτη:
- Η πλειοψηφία των νέων (846.475 φορολογούμενοι κάτω των 30) βρίσκεται σε εισοδήματα κάτω των 15.000 ευρώ. Τα όποια «μηδενικά» ποσοστά φόρου δεν αναιρούν το γεγονός ότι ο μισθός δεν φτάνει ούτε για το ενοίκιο.
- Η μεσαία τάξη συνεχίζει να «φορολογείται» από την ακρίβεια στο σούπερ μάρκετ, στα καύσιμα, στην ενέργεια. Οι μικρές φοροελαφρύνσεις καταναλώνονται σε μια βδομάδα αυξήσεων.
- Οι υψηλοί συντελεστές παραμένουν για τα εισοδήματα άνω των 60.000 ευρώ, αλλά εδώ η κυβέρνηση μιλά για «δικαιοσύνη» τη στιγμή που οι μεγάλες επιχειρήσεις απολαμβάνουν άλλου τύπου ευνοϊκές πολιτικές.
Πίνακες: Τι υπόσχεται η κυβέρνηση
Νέοι συντελεστές φορολογίας εισοδήματος (2026)
| Εισόδημα | Συντελεστής 2025 | Συντελεστής 2026 (>30 ετών) |
| 0–10.000 | 9% | 9% |
| 10.000–20.000 | 22% | 20% |
| 20.000–30.000 | 28% | 26% |
| 30.000–40.000 | 36% | 34% |
| 40.000–60.000 | 44% | 39% |
| >60.000 | 44% | 44% |
Παραδείγματα ετήσιας μείωσης φόρου (άνω των 30 ετών, χωρίς τέκνα)
| Εισόδημα | Φόρος πριν | Φόρος μετά | Μείωση |
| 15.000 | 1.283 € | 1.183 € | -100 € |
| 20.000 | 2.483 € | 2.283 € | -200 € |
| 25.000 | 3.983 € | 3.683 € | -300 € |
| 30.000 | 5.483 € | 5.083 € | -400 € |
| 40.000 | 9.283 € | 8.683 € | -600 € |
| 50.000 | 13.883 € | 12.783 € | -1.100 € |
| 60.000 | 18.300 € | 16.700 € | -1.600 € |
Η κοινωνική ανισότητα παραμένει
Οι πίνακες δείχνουν πως οι ελαφρύνσεις είναι αριθμητικά υπαρκτές. Όμως το ερώτημα είναι: σε ποιον αλλάζουν τη ζωή;
- Ο νέος των 700–800 ευρώ δεν σώζεται από μηδενικό φόρο, γιατί ήδη δεν πλήρωνε σχεδόν τίποτα.
- Ο οικογενειάρχης με στεγαστικό δάνειο, λογαριασμούς και τρόφιμα στα ύψη δεν θα «ανασάνει» με 300–400 ευρώ τον χρόνο.
- Οι συνταξιούχοι συνεχίζουν να ζουν με την απειλή της ακρίβειας, παρά την κατάργηση σταδιακά της προσωπικής διαφοράς.
Ο δημοσιονομικός χώρος και η πραγματική προτεραιότητα
Η κυβέρνηση μιλά για «δημοσιονομικό χώρο» 1,7 δισ. ευρώ το 2026. Όμως οι αριθμοί είναι αμείλικτοι:
- 2,3 δισ. ευρώ θα πάνε για εξοπλιστικά.
- 1,15 δισ. για αυξήσεις συντάξεων (βάσει τύπου, όχι κοινωνικής πολιτικής).
- 470 εκατ. για μισθούς δημοσίων υπαλλήλων.
Ό,τι απομένει μοιράζεται επικοινωνιακά με το βλέμμα στις κάλπες, όχι στις πραγματικές ανάγκες.
Η λεγόμενη «φορολογική τομή» δεν είναι τίποτε άλλο παρά μια προεκλογική άσκηση λογιστικής. Οι φοροελαφρύνσεις είναι υπαρκτές αλλά ανεπαρκείς, καθώς δεν απαντούν στο βασικό πρόβλημα: την ακρίβεια που εξανεμίζει το εισόδημα και τη συρρίκνωση της μεσαίας τάξης.
Η κοινωνία δεν χρειάζεται αριθμητικά τρικ. Χρειάζεται μια πραγματική αναδιανομή πόρων υπέρ των ασθενέστερων, επενδύσεις σε δημόσια αγαθά, στήριξη μισθών και κοινωνικό κράτος. Μέχρι τότε, η «μεγάλη φορολογική μεταρρύθμιση» θα παραμένει μια ακόμα βιτρίνα του Μαξίμου.
