H Fiona Harvey ισχυρίζεται ότι η πλατφόρμα είπε «βάναυσα ψέματα» για εκείνη σε περισσότερους από 50 εκατομμύρια τηλεθεατές σε όλο τον κόσμο.
Συγκεκριμένα, η σειρά, που δημιούργησε ο Richard Gadd, διαφημίζεται ως «αληθινή ιστορία», αλλά ορισμένα βασικά γεγονότα, όπως η καταδίκη για παρενόχληση, δεν συνέβησαν στην πραγματική ζωή, κατέληξε ο δικαστής.
Aπό την πλευρά του Netflix αναφέρθηκε: «Σκοπεύουμε να υπερασπιστούμε αυτό το θέμα σθεναρά και να υποστηρίξουμε το δικαίωμα του Richard Gadd να αφηγηθεί την ιστορία του». Στην απόφασή του, ο δικαστής Γκάρι Κλάουσνερ έγραψε: «Υπάρχει μεγάλη διαφορά μεταξύ της παρενόχλησης και της καταδίκης για παρενόχληση σε δικαστήριο». Υπήρχαν και άλλες ουσιαστικές διαφορές μεταξύ αυτού που πραγματικά συνέβη και αυτού που προβλήθηκε στην οθόνη, σημείωσε.
Η κ. Harvey λέει επίσης ότι δεν καταδίωξε έναν αστυνομικό, δεν επιτέθηκε σεξουαλικά στον Gadd, δεν του επιτέθηκε βίαια σε μια παμπ σπάζοντας ένα μπουκάλι στο κεφάλι του και βγάζοντας του τα μάτια, ούτε περίμενε έξω από το σπίτι του έως και 16 ώρες την ημέρα.
Το Netflix υποστήριξε ότι αυτά τα πράγματα θα πρέπει να θεωρηθούν ως «ουσιαστικά αληθινά» επειδή έκανε αναμφισβήτητα παρόμοια πράγματα στην πραγματική ζωή. Ωστόσο, ο δικαστής έγραψε: «Υπάρχουν μεγάλες διαφορές μεταξύ του ακατάλληλου αγγίγματος και της σεξουαλικής επίθεσης, καθώς και μεταξύ του σπρωξίματος και του βγάλματος των ματιών κάποιου άλλου». Το αρχικό θεατρικό έργο του Gadd είχε διαφημιστεί ελαφρώς διαφορετικά – ως «βασισμένο σε αληθινή ιστορία» – γεγονός που υποδηλώνει ότι «ορισμένες λεπτομέρειες ήταν πιθανότατα ψευδείς», έγραψε ο δικαστής.
Ένα άρθρο των Sunday Times από τον Ιούνιο ανέφερε πηγές της τηλεοπτικής βιομηχανίας ότι ο Gadd «εξέφρασε ανησυχίες» με το Netflix σχετικά με την παρουσίαση του έργου ως απλά «μια αληθινή ιστορία». Το γεγονός ότι η εταιρεία προχώρησε «υποδηλώνει μια απερίσκεπτη αδιαφορία για το αν οι δηλώσεις στη σειρά ήταν ψευδείς», έγραψε ο δικαστής Klausner.
Το Netflix υποστήριξε ότι οι περισσότεροι θεατές θα καταλάβαιναν ότι οι ισχυρισμοί που διατυπώθηκαν στη σειρά δεν ήταν «πραγματικοί», επειδή γυρίστηκε με το ύφος ενός δράματος.
Ωστόσο, ο δικαστής διαφώνησε, γράφοντας: «Ενώ οι ισχυρισμοί έγιναν σε μια σειρά που έχει σε μεγάλο βαθμό τα χαρακτηριστικά μιας μαύρης κωμωδίας – δράματος, το πρώτο κιόλας επεισόδιο δηλώνει απερίφραστα ότι «αυτή είναι μια αληθινή ιστορία», προσκαλώντας έτσι το κοινό να δεχτεί τους ισχυρισμούς ως γεγονότα».
Το Netflix δήλωσε επίσης ότι οι ομοιότητες μεταξύ των πραγματικών και των φανταστικών προσώπων ήταν τόσο ευρείες που ο μέσος τηλεθεατής δεν θα ήταν σε θέση να αναγνωρίσει την κ. Harvey ως Martha. «Το δικαστήριο διαφωνεί», έγραψε ο δικαστής. «Δεν πρόκειται για την τυπική περίπτωση όπου ο ενάγων τυχαίνει να είναι ένας από τους εκατοντάδες ανθρώπους που ταιριάζουν με τα γενικά χαρακτηριστικά ενός φανταστικού χαρακτήρα. «Αντίθετα, η Μάρθα και η ενάγουσα [κα Harvey] έχουν συγκεκριμένες ομοιότητες που λίγοι άλλοι θα μπορούσαν να ισχυριστούν ότι μοιράζονται».
Εντωμεταξύ ο δικαστής τάχθηκε υπέρ του Netflix σε ορισμένα σημεία της υπόθεσης της κας Harvey, απορρίπτοντας τους ισχυρισμούς της για αμέλεια και βαριά αμέλεια, καθώς και το αίτημά της για τιμωρητική αποζημίωση.
Αξίζει να σημειωθεί, το Baby Reindeer υπήρξε μια από τις μεγαλύτερες τηλεοπτικές επιτυχίες του περασμένου έτους και πρόσφατα κέρδισε έξι βραβεία Emmy στις ΗΠΑ.
