Λίγο πριν την έναρξη των κρίσιμων συνομιλιών της COP30, ο Μπιλ Γκέιτς έριξε μια «αφηγηματική χειροβομβίδα» στο πεδίο της κλιματικής πολιτικής. Το μακροσκελές σημείωμά του, που ζητά μια «στρατηγική στροφή» και επιμένει ότι η κλιματική αλλαγή δεν είναι το «τέλος του πολιτισμού», έχει προκαλέσει ένα επικίνδυνο σχίσμα: χαιρετίζεται θριαμβευτικά από τους ακραίους κλιματικούς σκεπτικιστές (όπως ο Ντόναλντ Τραμπ) και ταυτόχρονα προκαλεί βαθιά απογοήτευση στους κλιματικούς επιστήμονες και τους ακτιβιστές.
Η παρέμβαση του Γκέιτς, παρά τις τεχνικές διαβεβαιώσεις του για υποστήριξη στη μείωση των εκπομπών, ενισχύει την κυρίαρχη αφήγηση ότι το πρόβλημα μπορεί να λυθεί με κεφαλαιοκρατική ανάπτυξη και τεχνολογικές καινοτομίες («technofixes»), αγνοώντας τις δομικές αιτίες της κρίσης: την ανεξέλεγκτη καπιταλιστική συσσώρευση και την εξάρτηση από τα ορυκτά καύσιμα.
Ο πυρήνας του μηνύματος του Γκέιτς είναι ξεκάθαρος: «Ο καλύτερος τρόπος για την υπεράσπιση της ανθρωπότητας» είναι η οικονομική ευημερία και οι τεχνολογικές καινοτομίες. Αυτή η θέση είναι ο τέλειος μανδύας για την υπεράσπιση του status quo. Όπως τονίζουν απογοητευμένοι κλιματικοί επιστήμονες, η υπερβολική εστίαση σε «υψηλού κινδύνου» τεχνολογίες όπως η δέσμευση άνθρακα και η γεωμηχανική (που προωθούνται συχνά από εταιρείες ορυκτών καυσίμων) «παρέχει κάλυψη για τη συνέχιση της καύσης ορυκτών καυσίμων ως συνήθως».
Ο Γκέιτς, ως εκπρόσωπος της Big Tech, προωθεί την ιδέα ότι η λύση θα έρθει από την αγορά και όχι από τη ριζική ρύθμιση, τη δημόσια ιδιοκτησία ενέργειας και τη δίκαιη μετάβαση. Αν και ο Γκέιτς αναγνωρίζει ότι η κλιματική αλλαγή θα πλήξει σκληρά τους φτωχούς, η δήλωσή του ότι «δεν είναι το τέλος του κόσμου» λειτουργεί ως νανούρισμα. Όπως επισημαίνει ο επιστήμονας Ντάνιελ Σουέιν, αυτό παραβλέπει τους «γνωστούς συστημικούς κινδύνους» και την ανισότητα των επιπτώσεων.
Για τις κοινότητες στον Παγκόσμιο Νότο και τα ευάλωτα κοινωνικά στρώματα, η κλιματική αλλαγή είναι ήδη μια υπαρξιακή απειλή. Η άμεση εκμετάλλευση του μηνύματος του Γκέιτς από τον Ντόναλντ Τραμπ και τους σκεπτικιστές του κλίματος είναι η πιο κραυγαλέα απόδειξη του κινδύνου. Η αμφισβήτηση της «καταστροφικής άποψης» από έναν δισεκατομμυριούχο νομιμοποιεί την απλοϊκή σκέψη των αρνητών, οι οποίοι θεωρούν πως εάν «δεν είναι η Αποκάλυψη, τότε είναι απάτη, και η πολιτική δράση είναι περιττή».
Η αντιμετώπιση της κλιματικής αλλαγής δεν είναι απλώς ένα πρόβλημα μηχανικής ή χρηματοδότησης, αλλά ένα ζήτημα κοινωνικής δικαιοσύνης. Ο Γκέιτς αναγνωρίζει ότι οι φτωχότερες χώρες θα πληγούν περισσότερο, όμως, η λύση δεν είναι απλώς η φιλανθρωπία (όπως τα εμβόλια), αλλά οι αποζημιώσεις, η ακύρωση χρεών και η μαζική μεταφορά πόρων και τεχνολογίας, ως ιστορική ευθύνη του Παγκόσμιου Βορρά και των εταιρειών που ευθύνονται για τις εκπομπές.
Ο μόνος ασφαλής δρόμος είναι η άμεση και ριζική απαλλαγή από τον άνθρακα, η οποία απαιτεί σύγκρουση με τα συμφέροντα της βιομηχανίας ορυκτών καυσίμων και όχι απλές τεχνολογικές διορθώσεις. Η μάχη κατά της κλιματικής αλλαγής δεν μπορεί να κερδηθεί αν δεν αμφισβητηθεί το μοντέλο της απεριόριστης ανάπτυξης και της εκμετάλλευσης.
Η πραγματική «στρατηγική στροφή» πρέπει να είναι προς μια πράσινη μετάβαση, όπου η υγεία του πλανήτη και οι ανάγκες των ανθρώπων μπαίνουν πάνω από το κέρδος. Η «βόμβα» του Γκέιτς αποκαλύπτει όχι μόνο την ευαισθησία της κλιματικής πολιτικής στο πώς πλαισιώνεται το ζήτημα, αλλά κυρίως το πώς η δύναμη του μεγάλου κεφαλαίου παρεμβαίνει για να εξουδετερώσει τον ριζοσπαστικό χαρακτήρα της κλιματικής δράσης, προσφέροντας βολικές, τεχνοκρατικές λύσεις που αφήνουν ανέγγιχτα τα θεμέλια του συστήματος
Με πληροφορίες από Asia Times
Διαβάστε επίσης:
Γάζα: Οι εγκλωβισμένοι μαχητές της Χαμάς και το σχέδιο Τραμπ
Η Ισλανδία θεωρεί πιθανή κατάρρευση του ρεύματος του Ατλαντικού
