Σφοδρή κριτική στην κυβέρνηση, αλλά και στο πρωθυπουργικό κεντρικό μοντέλο Μητσοτάκης ασκεί με νέα παρέμβαση του ο Ευάγγελος Βενιζέλος, ο οποίος αναφερόμενος και στο μέτωπο της κεντροαριστεράς θεωρεί την προοπτική συνεργατικών, σταθερών κυβερνήσεων «σύνθετη διαδικασία που απαιτεί μεγαλύτερη προγραμματική ωριμότητα και σαφήνεια από όλα τα εμπλεκόμενα κόμματα».
Του Ανδρέα Μαραθιά
Καλεί μάλιστα τα κόμματα, ιδίως ίσως της κεντροαριστεράς, να καθορίσουν σαφώς πώς βλέπουν ένα πιθανό και βιώσιμο κυβερνητικό σχήμα συνεργασίας δύο ή περισσότερων κομμάτων μετά τις εκλογές, καθώς η χώρα μπαίνει σε μια νέα φάση πολιτικής ωρίμανσης, όπου η ευθύνη θα πρέπει να μοιράζεται και η εξουσία να ελέγχεται πραγματικά.
Ειδικότερα ο πρώην πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ, ο οποίος φιλοδοξεί να έχει ρόλο στις πολιτικές εξελίξεις, σε συνέντευξή του στην εφημερίδα «Ελευθερία» της Λάρισας, αναφερόμενος στον τρόπο με τον οποίο η κυβέρνηση χειρίστηκε την υπόθεση των Τεμπών, τονίζει πως έχει πλέον «κλονιστεί βαθιά» η εμπιστοσύνη των πολιτών απέναντι στους θεσμούς, επισημαίνοντας πως «η κυβέρνηση μιλά για το ζήτημα όχι ως ουδέτερος θεσμός που σέβεται τη διαδικασία της δικαιοσύνης, αλλά ως αντίδικος των γονέων των θυμάτων», αναλαμβάνοντας ουσιαστικά τον ρόλο ενός πλευρικού αντίπαλου στις διεκδικήσεις τους και ταυτόχρονα, προσπαθεί να εμφανιστεί ως οιονεί εκπρόσωπος της Δικαιοσύνης, υπαγορεύοντας κατευθύνσεις που ανήκουν αποκλειστικά στον ρόλο των ανεξάρτητων δικαστικών οργάνων.
Ο πρώην αντιπρόεδρος των κυβερνήσεων Παπανδρέου, Παπαδήμου και Σαμαρά της κυβέρνησης και καθηγητής Συνταγματικού θεωρεί ότι αυτή η διπλή ταυτότητα, δηλαδή η κυβέρνηση να εμφανίζεται και ως αντίδικος και ως θεσμικός παράγοντας, «δημιουργεί σοβαρή ζημιά στο κύρος του κράτους δικαίου, αποδυναμώνει την εμπιστοσύνη των πολιτών στους θεσμούς και οδηγεί σε μια πρωτοφανή κρίση αξιοπιστίας και νομιμοποίησης του πολιτικού συστήματος».
Προσθέτει ακόμη ότι η διαχείριση ζητημάτων που αφορούν τόσο την ποινική διερεύνηση όσο και τις διαδικασίες ταυτοποίησης και διεξαγωγής εξετάσεων δείχνει μια αδυναμία συντονισμού και σεβασμού προς τις διαδικασίες, γεγονός που αφήνει την κοινωνία να αμφιβάλλει για την ουδετερότητα και την αντικειμενικότητα των θεσμών.
Σχετικά με τις ευρύτερες πολιτικές εξελίξεις στη χώρα, υποστηρίζει πως η περίοδος των μονοκομματικών, αυτοδύναμων κυβερνήσεων με πανίσχυρο πρωθυπουργό που ελέγχει πολιτικά και οργανωτικά όλες τις πτυχές της εξουσίας φαίνεται να φτάνει σε ένα οριστικό τέλος, υπογραμμίζοντας ότι «οι δημοσκοπικές τάσεις καταδεικνύουν ότι η κοινωνία κινείται πλέον προς πιο σύνθετα και διασπασμένα πολιτικά σχήματα, ενώ η ανάγκη δημιουργίας συνεργασιών και προγραμματικών συγκλίσεων μεταξύ κομμάτων, ακόμη και για τη συγκρότηση μιας σταθερής κυβέρνησης, καθίσταται ολοένα πιο αναπόφευκτη».
Η νέα πολιτική εποχή απαιτεί περισσότερη ωριμότητα, διάλογο και συνεννόηση, καθώς το μοντέλο του πανίσχυρου αρχηγού πλειοψηφίας που καθορίζει μονομερώς όλες τις αποφάσεις δεν μπορεί να ανταποκριθεί στις πολύπλοκες προκλήσεις της εποχής, ούτε να διασφαλίσει την κοινωνική νομιμοποίηση των κυβερνητικών αποφάσεων, σημειώνει με νόημα και προβλέπει ότι «Η χώρα μπαίνει σε μια νέα φάση πολιτικής ωρίμανσης, όπου η ευθύνη θα πρέπει να μοιράζεται και η εξουσία να ελέγχεται πραγματικά, με θεσμικά αντίβαρα που θα αποτρέπουν την υπερεξουσία και θα ενισχύουν τη διαφάνεια και τη λογοδοσία».
Όσον αφορά την κατάσταση στο χώρο της κεντροαριστεράς, όπως τονίζει η αναγκαία συνεννόηση μεταξύ διαφορετικών σχημάτων και η διαμόρφωση ενός αξιόπιστου κυβερνητικού προγράμματος συνεργασίας παραμένουν δύσκολα εφικτές, δεδομένου ότι «τα κόμματα του χώρου επιδιώκουν να διατηρήσουν την πολιτική και προγραμματική τους αυτονομία, αλλά και να μεγιστοποιήσουν την εκλογική τους επίδοση μεμονωμένα».
Η πολυδιάσπαση αυτή, εκτιμά ότι «περιορίζει την ικανότητα της αντιπολίτευσης να αποτελέσει ισχυρό αντίβαρο στην κυβέρνηση και καθιστά την προοπτική συνεργατικών, σταθερών κυβερνήσεων πιο σύνθετη, απαιτώντας μεγαλύτερη προγραμματική ωριμότητα και σαφήνεια από όλα τα εμπλεκόμενα κόμματα» και ξεκαθαρίζει ενόψει των εξελίξεων ότι «Το πρώτο κόμμα μετά τις επόμενες εκλογές πρέπει να καθορίσει σαφώς πώς βλέπει ένα πιθανό και βιώσιμο κυβερνητικό σχήμα συνεργασίας δύο ή περισσότερων κομμάτων», καθώς αυτό αποτελεί πρακτική που εφαρμόζεται ευρέως στην Ευρώπη για την εξασφάλιση σταθερών κυβερνήσεων.
Διαβάστε επίσης:
Ο Τραμπ «πιάστηκε» να… κοιμάται στο Οβάλ γραφείο – Το βίντεο που προκάλεσε σάλο
