Η χώρα έχει αντικαταστήσει το αυτονόητο, το ευκταίο και το επιθυμητό με μύθους και κατασκευασμένα θέσφατα. Τά ’χει αυτά η χρόνια διαπλοκή…
Ως χώρα δεν θα με εξέπληττε αν μετατρέπαμε τη Μητέρα Τερέζα σε Βίτο Κορλεόνε.
Έτσι ή κάπως έτσι παίρνουμε το λογικό και το φέρνουμε στα μέτρα των συμφερόντων μας βάζοντας σε λειτουργία έναν γιγάντιο επικοινωνιακό μηχανισμό προκειμένου να φτάσουμε στον όποιο στόχο μας.
Έτσι ή κάπως έτσι στη χώρα συγκρούονται σχεδόν πάντα δύο μηχανισμοί που μοιάζουν αποκομμένοι από την κοινωνία με την τελευταία να πελαγοδρομεί μεταξύ της σωτηριολογίας και της παραίτησης.
Να γράψουμε μερικές αλήθειες;
Ο κόσμος δεν θέλει την Κυβέρνηση Μητσοτάκη πλην του σκληρού πυρήνα των υποστηρικτών και ευνοούμενών του.
Ο κόσμος δεν θέλει και την Αντιπολίτευση.
Το ΠΑΣΟΚ γιατί ισορροπεί σε δύο βάρκες, όπου καμία δεν είναι δικιά του. Τη δικιά του (τη Σοσιαλδημοκρατία) την έχει βυθίσει προ πολλού ο «τάπερμαν που έλεγε κι η αείμνηστη Μαλβίνα.
Τον ΣΥΡΙΖΑ γιατί απλά τον έβγαλαν από τη πρίζα εκείνοι που τον έχτισαν με συνέπεια ο κόσμος να τον βγάλει από τη μνήμη του δέκτη του.
Και τώρα τι, θα αναρωτηθεί κάποιος-α;
Ο Αλέξης, φωνάζουν πολλοί, οι περισσότεροι είναι αλήθεια…
Η Μαρία κάποιοι άλλοι.
Ο πρώτος είναι αλήθεια ότι κάνει ένα επιθετικό rebranding για να εξαιρέσει εαυτόν από ένα παρελθόν που ο ίδιος διαμόρφωσε σε μεγάλο βαθμό!
Δύσκολο ναι, οξύμωρο πάλι ναι… αλλά μένει να το δούμε.
Κάποιο φυτώριο πολιτικών ταλέντων, εξ όσων γνωρίζω, δεν υπάρχει στη χώρα. Είναι κι αυτή η οσμή συγχρώτισης με το σύστημα στη λογική ότι για να κυβερνήσεις στην Ελλάδα πρέπει να γίνεις γάτα Ιμαλαΐων που δεν αρέσει αλλά αυτό είναι προσωπική άποψη δεν γνωρίζω αν και πόσο αποτελεί τροχοπέδη ή το αντίθετο.
Η δεύτερη είναι κάτι σαν τη πολύφερνη νύφη. Αλλά ο κόσμος την τοποθέτησε στο κάδρο της μητέρας που αγωνίζεται για τη μνήμη του παιδιού της όχι στο κάδρο της πολιτικού. Το δύσκολο είναι να πείσει γιατί πρέπει να φορέσει κουστούμι πολιτικού για να φέρει τη Δικαιοσύνη στη χώρα. Σαν μητέρα που παλεύει αρέσει πολύ ομολογώ, σαν πολιτικός δεν είμαι σίγουρος.
Υπάρχουν τέλος κι εκείνοι που πιστεύουν ότι η Τρίτη τετραετία Μητσοτάκη, με τις παρούσες συνθήκες, είναι πολύ πιθανή.
Όχι μόνος του, (αυτό το σενάριο έχει τελειώσει προ πολλού), ίσως με το ΠΑΣΟΚ, ίσως με τον Βελόπουλο και τη Λατινοπούλου, ως ρέπλικα του Τραμπ στη Βαλκανική της εκδοχή.
Δεν γνωρίζω τι ζεσταίνουν για παράδειγμα ο Βενιζέλος, ο Στουρνάρας, ο Καραμανλής, ο Αντώνης και οι λοιποί στα πάνω δώματα της χώρας. Ούτε οι νόμιμοι ιδιοκτήτες της η οικονομική ελίτ της χώρας.
Με τη μοσχαρίσια στα €19 και τα ενοίκια όσο ο μέσος μισθός, ένα φαγητό στον φούρνο θα ζεσταίνουν, δεν θα πάνε σαν πρόβατα στη σφαγή…
Όλα είναι ανοιχτά και ρευστά ταυτόχρονα, ομολογώ πως όσα φύλλα δάφνης κι αν μασήσει κάποιος άκρη δεν θα βγάλει…
Διαβάστε επίσης
«Ξαναζεσταίνουν» την αλλαγή του εκλογικού νόμου στην Κυβέρνηση!
Η διαφθορά ως «κανονικότητα» για τους νέους: Τι αποκαλύπτει η πανελλαδική έρευνα
