Σε ηλικία 88 ετών έφυγε από τη ζωή η συγγραφέας, ηθοποιός και τραγουδίστρια Ντόρα Γιαννακοπούλου (Θεοδώρα Κοτοπούλη), μια πολυσχιδής προσωπικότητα του ελληνικού πολιτισμού, με έντονη παρουσία στο θέατρο, το τραγούδι και τη λογοτεχνία.
Γεννήθηκε και μεγάλωσε στη Μυτιλήνη και σπούδασε στο Τμήμα Θεατρικών Σπουδών του Πανεπιστήμιο Αθηνών. Στην προσωπική της ζωή παντρεύτηκε δύο φορές· από τον πρώτο της γάμο διατήρησε το επίθετο Γιαννακοπούλου, ενώ δεύτερος σύζυγός της υπήρξε ο ηθοποιός Μηνάς Χρηστίδης, με τον οποίο απέκτησε έναν γιο, τον συγγραφέα Λένος Χρηστίδης. Πρώτος της ξάδελφος ήταν ο ηθοποιός Λάκης Κομνηνός, ενώ ανιψιός της ο σκηνοθέτης Βασίλης Μαζωμένος.
Η πρώτη της θεατρική εμφάνιση πραγματοποιήθηκε στο έργο Ένας Όμηρος του Μπρένταν Μπίαν, σε σκηνοθεσία Λεωνίδας Τριβιζάς, στο Κυκλικό Θέατρο, με μουσική του Μίκης Θεοδωράκης. Την ίδια περίοδο ξεκίνησε την πορεία της στον κινηματογράφο και στο τραγούδι, εμφανιζόμενη στις πρώτες μπουάτ της Πλάκας.
Η δισκογραφική της παρουσία συνδέθηκε με μελοποιήσεις έργων του Ομήρου και στη συνέχεια με συνεργασίες που αφορούσαν τον Θεοδωράκη, τον Μποστ, τον Μιχάλης Κακογιάννης και αργότερα τον Οδυσσέας Ελύτης.
Κατά τη διάρκεια της δικτατορίας, έφυγε στο εξωτερικό, όπου συμμετείχε σε περιοδεία σε χώρες της Δυτικής και Ανατολικής Ευρώπης με ένα ιδιαίτερο καλλιτεχνικό πρόγραμμα βασισμένο στη μουσική του Μίκη Θεοδωράκη. Μετά τη Μεταπολίτευση αποσύρθηκε σχεδόν άμεσα από το θέατρο και το τραγούδι.
Η συγγραφική της διαδρομή ξεκίνησε το 1993 με το μυθιστόρημα Η πρόβα του νυφικού, ενώ ακολούθησαν το διήγημα Ο πάπαρδος και το μυθιστόρημα Ο μεγάλος θυμός. Και τα δύο μυθιστορήματα μεταφέρθηκαν στην τηλεόραση – το πρώτο στον ΑΝΤ1 και το δεύτερο στο MEGA – σε σκηνοθεσία Κώστας Κουτσομύτης.
Ακολούθησαν τα μυθιστορήματα Με τα μάτια του έρωτα, Οι τρεις χήρες, Αμαρτωλέ μου άγγελε, Έρως μετ’ εμποδίων, Το μενταγιόν, Ένοχα μυστικά, Πεθαίνω για σένα και Στον γκρεμό. Όλα τα έργα της κυκλοφόρησαν από τις Εκδόσεις Καστανιώτη.
Η Ντόρα Γιαννακοπούλου αφήνει πίσω της ένα πλούσιο και πολυεπίπεδο έργο, που γεφυρώνει το θέατρο, τη μουσική και τη σύγχρονη ελληνική πεζογραφία, σφραγίζοντας διακριτά τη μεταπολεμική πολιτιστική ιστορία της χώρας.











