Το κολύμπι αποτελεί μία από τις πιο ευεργετικές και απολαυστικές μορφές άσκησης, με ιστορία που ξεκινά από την αρχαιότητα. Η πρώτη γνωστή πισίνα κατασκευάστηκε περίπου το 3000 π.Χ. στην κοιλάδα του Ινδού. Στη σύγχρονη εποχή, οι οργανωμένες κολυμβητικές εγκαταστάσεις εμφανίστηκαν τον 19ο αιώνα στη Βρετανία και τις Ηνωμένες Πολιτείες, φέρνοντας μαζί τους όχι μόνο την ανάγκη για άθληση και ψυχαγωγία, αλλά και για αυστηρή υγιεινή και προληπτική συντήρηση.
Πισίνα: Η ευεργετική πλευρά
Οι ευεργετικές επιδράσεις της κολύμβησης είναι πολλαπλές: βελτιώνει τη φυσική κατάσταση, ενισχύει την καρδιοαναπνευστική λειτουργία και αποτελεί εξαιρετική επιλογή για άτομα με μυοσκελετικά προβλήματα, αφού δεν επιβαρύνει τις αρθρώσεις. Παράλληλα, συμβάλλει στην ψυχική ευεξία και αποτελεί μία ήπια, αλλά αποτελεσματική μορφή άσκησης για όλες τις ηλικίες.
Οι μικροοργανισμοί του νερού
Ωστόσο, ακόμη και οι πιο καλά συντηρημένες πισίνες μπορεί να αποτελέσουν εστία παθογόνων μικροοργανισμών, εάν δεν τηρούνται αυστηρά πρωτόκολλα καθαρισμού. Όπως επισημαίνει εκτενές ρεπορτάζ του BBC, το νερό σε δημόσιες ή ιδιωτικές πισίνες ενδέχεται να φιλοξενεί βακτήρια, ιούς ή παράσιτα, τα οποία προκαλούν κυρίως εντερικές, δερματικές ή αναπνευστικές λοιμώξεις.
Στην Αγγλία και την Ουαλία, εδώ και δεκαετίες οι πισίνες έχουν συνδεθεί με κρούσματα γαστρεντερίτιδας, κυρίως λόγω του παρασίτου κρυπτοσπορίδιο, το οποίο προκαλεί διάρροια, κοιλιακό άλγος και εμετό, με διάρκεια συμπτωμάτων που μπορεί να φτάσει έως δύο εβδομάδες. Αν και τα συμπτώματα στους υγιείς υποχωρούν, για τα μικρά παιδιά, τους ηλικιωμένους και τα ανοσοκατεσταλμένα άτομα, ο κίνδυνος επιπλοκών είναι σημαντικός.