Σε μια από τις κρισιμότερες συσκέψεις της πρώτης περιόδου διακυβερνήσεως ΣΥΡΙΖΑ, δηλαδή περίπου το Φεβρουάριο του 2015, που είχε ως αντικείμενο την αποδοχή ή μη του πρώιμου μνημονίου, η τελική απόφαση ύστερα από ώρες διαφωνιών και αντεγκλήσεων, ήταν αρνητική. Στη συγκεκριμένη σύσκεψη μετείχαν όλα τα κορυφαία στελέχη της κυβερνήσεως, μεταξύ των οποίων και οικονομικοί παράγοντες, όπως, ο Γιωργος Χουλιαράκης, ο Δημήτρης Λιάκος και άλλοι. Οι τελευταίοι, μάλιστα, θέλοντας να επισημάνουν, στη συγκεκριμένη σύσκεψη τους επερχόμενους κινδύνους σε μια προοπτική αρνήσεως του μνημονίου, σχεδόν χλευάστηκαν από κάποιους συμμετέχοντες με την κατηγορία πως «είστε δεξιά κατρακύλα». Ειρήσθω εν παρόδω πως το πρώτο μνημόνιο χαρακτηρίστηκε εξαιρετικά θετικό για τη χώρα, συγκριτικά φυσικά με το επόμενο που ήταν,ίσως το χειρότερο όλων. Το μέλλον, βεβαίως, δικαίωσε τους «δεξιούς» του ΣΥΡΙΖΑ…
Γράφει ο Βαγγέλης Παπαδημητρίου
Η παραπάνω πολιτική και ιστορική σύσκεψη αποτελεί αγκάθι για την ευρύτερη κεντροαριστερά και ουχί μόνον δια το ΣΥΡΙΖΑ. Η αλήθεια είναι πως ο Αλέξης Τσίπρας κλήθηκε να διαχειριστεί περισσότερα από όσα του αναλογούσαν.
Οι ευθύνες στις κυβερνήσεις από τη δεκαετία του 1990 μέχρι το 2012 δεν αποδόθηκαν ποτέ πολιτικά. Είναι γεγονός πως σε μια σύσκεψη που είχε συγκαλέσει ο Γιάννης Δραγασάκης τις πρώτες ημέρες της διακυβερνήσεως ΣΥΡΙΖΑ για την επόμενη, κυριολεκτικά ημέρα της οικονομίας, μοίρασε στους συμμετέχοντες το λογιστικό υπόλοιπο που διέθετε η χώρα. Και αυτό ήταν ένα απόλυτο κενό. Με ποιο απλά λόγια η εθνική οικονομία δεν είχε να πληρώσει μισθούς και συντάξεις για τον επόμενο μήνα!
Αληθές είναι, επίσης, πως στην ιστορική σύσκεψη των πολιτικών αρχηγών, παρά τις όποιες ενστάσεις και μερικές διαφωνίες υπήρξαν, όλοι συμφώνησαν στη σωτηρια της χώρας με υψηλό αίσθημα της ευθύνης. Σύμφωνος σε απόλυτο βαθμό ήταν και ο Αλέξης Τσίπρας που και με δικά του λάθη, η χώρα κινδύνευε να πέσει στα βράχια της απόλυτης καταστροφής.
Το «ιστορικό» δημοψήφισμα αποτέλεσε την πολιτική βάση της επιστροφής της ΝΔ στην εξουσία. Διαγράφοντας τις παρελθούσες ευθύνες της, επιτέθηκε με δριμύτητα εναντίον της τότε κυβερνήσεως για το «δημοψήφισμα-παρωδία». Και μπορεί να ήταν τέτοιο και να είχε δίκιο η ΝΔ, αλλά ήταν το πρώτο πολιτικό δημοψήφισμα μετά από εκείνο του Κ. Καραμανλή για το πολίτευμα της χώρας.
Ήταν το πρώτο εντός της Ευρωπαϊκής Ενώσεως και ήταν τρομακτικό το αποτέλεσμα του. Ήταν, όμως, λάθος το δίλλημα του και προκάλεσε την μήνιν των ευρωπαίων εταίρων και την απαξίωση της χώρας. Όπως, όμως, ομολογήθηκε μετά από χρόνια από τους πρωταγωνιστές των εξελίξεων, «η Ελλάδα έπρεπε να γίνει το παράδειγμα»!
Κοντολογίς αν δεν υπήρχε η «κωλοτούμπα», η χώρα θα είχε ολοσχερώς διαλυθεί.