Σοκαριστικά είναι όσα είπε για τα βιώματα των παιδιών στη Γάζα ο Τζέιμς Έλντερ (εκπρόσωπος του Ταμείου των Ηνωμένων Εθνών για την παιδική ηλικία), μέσω συνέντευξης Τύπου που παραχώρησε στη Γενεύη.
Έναν και πλέον χρόνο μετά την έναρξη του πολέμου στη Λωρίδα της Γάζας, «τα παιδιά εξακολουθούν να υφίστανται καθημερινά απερίγραπτα βάσανα», ανέφερε χαρακτηριστικά.
«Η Γάζα είναι η πραγματική ενσάρκωση της κόλασης επί της γης για το ένα εκατομμύριο παιδιά της. Η κατάσταση επιδεινώνεται μέρα με τη μέσα, όσο εμείς παρακολουθούμε τις φρικτές επιπτώσεις των αεροπορικών πληγμάτων και των στρατιωτικών επιχειρήσεων.
Εάν αυτό το επίπεδο φρίκης δεν ξυπνά την ανθρωπιά μας και δεν μας ωθεί να δράσουμε, τότε τι θα την ξυπνήσει;», σημείωσε.
Τα στατιστικά που σοκάρουν
Μετά την πολύνεκρη επίθεση της Χαμάς, στις 7 Οκτωβρίου 2023 στο Ισραήλ, που αποτέλεσε την αφορμή για τον πόλεμο, «συντηρητικές» εκτιμήσεις κάνουν λόγο για περισσότερα από 14.100 παιδιά που έχουν σκοτωθεί στη Γάζα.
Αυτό σημαίνει ότι «περίπου 35 με 40 κορίτσια και αγόρια σκοτώνονται καθημερινά στη Γάζα μετά τις 7 Οκτωβρίου», πρόσθεσε ο Έλντερ, υπογραμμίζοντας ότι πολλά θύματα παραμένουν θαμμένα κάτω από τα χαλάσματα.
Όσο για τους επιζώντες, δεν έχουν πού να πάνε για να είναι ασφαλείς. «Πού θα μπορούσαν να πάνε τα παιδιά και οι οικογένειές τους; Δεν είναι ασφαλείς στα σχολεία και τα καταφύγια. Δεν είναι ασφαλείς στα νοσοκομεία. Και σίγουρα δεν είναι ασφαλείς στους καταυλισμούς όπου επικρατεί συνωστισμός» είπε ο Έλντερ.
Το παράδειγμα ενός 7χρονου κοριτσιού
Ο εκπρόσωπος περιέγραψε πώς είναι η ζωή ενός παιδιού στη Γάζα φέρνοντας ως παράδειγμα ένα κοριτσάκι 7 ετών, την Καμάρ, που χτυπήθηκε στο πόδι κατά τη διάρκεια μιας επίθεσης στον καταυλισμό της Τζαμπάλια.
Το μοναδικό νοσοκομείο όπου θα μπορούσε να μεταφερθεί, μια μαιευτική κλινική, ήταν υπό πολιορκία επί 20 ημέρες. Καθώς δεν μπορούσε να μετακινηθεί και το νοσοκομείο δεν διέθετε τα μέσα για να αντιμετωπίσουν τη μόλυνση στο πόδι της, οι γιατροί το ακρωτηρίασαν. Η Καμάρ, η μητέρα και η αδελφή της, που είχε επίσης τραυματιστεί, αναγκάστηκαν κατόπιν να φύγουν προς τα νότια, με τα πόδια.
«Σήμερα ζουν σε μια καταξεσκιμένη σκηνή, με στάσιμα νερά τριγύρω».
