Από ασφυξία έχασαν τη ζωή τους οι τέσσερις ορειβάτες στα Βαρδούσια όρη. Όπως αναφέρει η ιατροδικαστική έκθεση, τα ευρήματα της οποίας έγιναν γνωστά το μεσημέρι της Δευτέρας, η ομάδα των ορειβατών θάφτηκε κάτω από το χιόνι με αποτέλεσμα να μην μπορούν να αναπνεύσει.
Παράλληλα, οι σοροί των τεσσάρων ορειβατών δεν έφεραν κακώσεις.
Σύμφωνα με τους πυροσβέστες που συμμετείχαν στην επιχείρηση, οι τέσσερις ορειβάτες εγκλωβίστηκαν μέσα στον όγκο του χιονιού, με τον ακριβή εντοπισμό τους να καθορίζεται μέσω των συντεταγμένων που κατέγραψε το smartwatch ενός εκ των άτυχων ορειβατών.
Πώς συνέβη η τραγωδία στα Βαρδούσια
Στην τραγωδία που στοίχησε τη ζωή σε τέσσερις ορειβάτες στα Βαρδούσια, αναφέρθηκε ο Ζαφείρης Τρόμπακας, Διευθυντής Εκπαίδευσης της Ελληνικής Ομάδας Διάσωσης, μιλώντας στην ΕΡΤ
Όπως δήλωσε μεταξύ άλλων: «Καταρχήν να μιλήσουμε για τη γενεσιουργό αιτία της χιονοστιβάδας που είναι πολύ σημαντικό, ο αέρας. Έτσι λοιπόν, όταν έρχεται ένα χαμηλό βαρομετρικό και αδειάζει χιόνι σε κάποιες περιοχές, σε κάποιες άλλες περιοχές όταν φεύγει το χαμηλό βαρομετρικό έρχεται ο βοριάς.
Και εκεί λοιπόν ο βοριάς έχει την τάση να διπλασιάζει και να τριπλασιάζει τη χιονόπτωση σε κάποιες συγκεκριμένες πλαγιές, οπότε σε κάποιες συγκεκριμένες περιοχές το ξύνει το χιόνι ο αέρας και στα υπήνεμα το πολλαπλασιάζει 2 και 3 και 4 φορές παραπάνω.
Οπότε όταν έχει μια διαφορά συνοχής, το ένα χιόνι, το παλιό, με το καινούργιο – και ιδιαίτερα δε το χιόνι που έπεσε πάνω στα Βαρδούσια, ήταν χιόνι υγρό αρχικά, για τον λόγο ότι έπεσε με όχι πολύ χαμηλή θερμοκρασία γιατί έβρεχε στην πόλη και έριχνε χιόνι στο βουνό και αυτό καθορίζει ένα υγρό χιόνι. Έχει σαν αποτέλεσμα ένα γρήγορο βαρύ χιόνι με το τελικό αποτέλεσμα να είναι έτοιμο για να πέσει χιονοστιβάδα».
Πολύ γρήγορα το παρασύρει από τις μεριές που χτυπάει ο αέρας με δύναμη και το ρίχνει στις υπήνεμες, εκεί που δεν φυσάει αέρας κάνει ρότορες και εκεί το διπλασιάζει και τριπλασιάζει. Μπορείτε να φανταστείτε όταν μια πλαγιά από χιόνι έχει αδειάσει στο βουνό, μέσα σε τρείς ώρες, ο αέρας μπορεί να φορτώσει τόσο πολύ χιόνι για να ξαναπέσει χιονοστιβάδα, όταν έχουμε ισχυρούς βοριάδες, συνήθως».
Συνέχισε λέγοντας ότι: «Είναι πολύ σημαντική η πρόληψη. Άρα λοιπόν, πριν πάμε σε μεγάλα υψόμετρα εκεί πέρα που έχουν πέσει αλλεπάλληλα στρώματα χιονιού ή εκεί που θα πρέπει να γνωρίζουμε και καταγράφουμε εμείς τα σημεία που πέφτουν οι χιονοστιβάδες.
Ειδικά για τον Όλυμπο έχουμε μία προϊστορία τουλάχιστον 60 ετών που έχουμε καταγράψει όλες τις πιθανές χιονοστιβάδες, τα επικίνδυνα σημεία και θα πρέπει να προσέχουμε πάρα πολύ τα υπήνεμα σημεία, πάντα με σκεπτικό ότι όταν θα έρθει ο βοριάς θα διπλασιάσει και τριπλασιάσει τη χιονόπτωση.
Αιτίες θανάτου στις χιονοστιβάδες
Ως προς το ότι τα θύματα είχαν εμπειρία, ο κ. Τρόμπακας δήλωσε: «Σε αυτές τις περιπτώσεις, προληπτικά όταν μπαίνουμε σε πλαγιές από 18 έως 50 μοίρες και όταν έχουμε αυτές τις χιονοπτώσεις προληπτικά τι κάνουμε;
Κάνουμε μια τομή στο χιόνι, ένα τρίγωνο δημιουργούμε και προσπαθούμε με το χέρι μας να δούμε αν η πλάκα του χιονιού η πρόσφατη ή αυτή που έχει πέσει τελευταία τελοσπάντων, γλιστράει πάνω στην άλλη που είναι ακριβώς από κάτω.
Ως προς τις αιτίες θανάτου, υπάρχει ο πνιγμός που είναι πολύ σοβαρό, υπάρχουν οι κακώσεις που μπορεί να δημιουργηθούν. Το χειρότερο όμως απ’ όλα μπορεί να πάθει κάποιος είναι να είναι ζωντανός, όπως το 2022, δύο γιατροί οι οποίοι χτυπήθηκαν από χιονοστιβάδα στον Όλυμπο, ο ένας εκ των δύο ήταν μιάμιση ώρα ζωντανός, θαμμένος στο χιόνι. Αυτό είναι ακόμα πιο τραγικό πραγματικά για όλους εμάς τους λάτρεις του βουνού. Αν μας τύχαινε ποτέ κάτι τέτοιο, θα θέλαμε ένα ακαριαίο θάνατο.
Άρα αυτό το πράγμα, βιώνεις μιάμιση ώρα σε απόλυτο σκοτάδι, με χιόνι στο στόμα και να μην μπορείς να κάνεις καμία κίνηση συμπυκνωμένος από τόνους χιονιού.
Τώρα φανταστείτε μια εικόνα, σχίζεται η πλαγιά και φεύγεις κάτω την ώρα που σκίζεται η πλαγιά, τα μάτια μεταφέρουν την πληροφορία του φόβου και του κινδύνου. Κατευθείαν μπαίνεις σε μια στρεσογόνα κατάσταση, ανεβαίνουν οι παλμοί και ενώ έχεις 100 -90 παλμούς την ώρα που περπατάς φτάσει στις 120 και την ώρα που προσπαθείς να επιπλεύσει πάνω σε αυτή την πλάκα χιονιού που φεύγει με 200 χιλιόμετρα, κάνεις τεράστιες προσπάθειες, έχεις φτάσει 150 παλμούς και παραπάνω όσο τερματίζει ο οργανισμός σου.
Εκεί πέρα λοιπόν πλέον δεν σε φτάνει η μύτη, ανοίγεις και το στόμα, τρως χιόνι και στο τέλος καταλήγεις ακίνητος σε ένα συγκεκριμένο σημείο της πλαγιάς. Κι εκεί πέρα έρχονται τόνοι χιονιού και σε συμπιέζουν».
Ο Διευθυντής Εκπαίδευσης της Ελληνικής Ομάδας Διάσωσης, είπε πως: «Το βουνό είναι υπέροχο, είμαστε λάτρεις του βουνού, είμαστε εραστές του βουνού και θέλει ιδιαίτερη προσοχή σε κάποια σημεία.
Το 2020 ο ένας από τους δύο νεκρούς είχε πεθάνει από υποθερμία. Δηλαδή είχε συμπτώματα υποθερμίας μετά από μιάμιση ώρα, ουσιαστικά ο άνθρωπος είχε δημιουργήσει θρομβώσεις μέσα στο αγγειακό σύστημα. Αυτό δείχνει ότι ακόμη ήταν ζωντανός εκεί πέρα. Φαίνεται ότι δεν πέθανε ακαριαία. Δηλαδή στην περίπτωση του 2020 των γιατρών στον Όλυμπο, ο ένας είχε πεθάνει από τον πνιγμό άμεσα σε 5 λεπτά, αλλά ο δεύτερος έζησε αρκετά.
Και αυτό είναι σοκαριστικό για όλους εμάς που ερευνούμε τις αιτίες και ουσιαστικά το τελείωμα όπως καταλήγει χιονοστιβάδα. Είσαι ζωντανός επί μιάμιση ώρα. Δεν ξέρουμε αν αυτός ο άνθρωπος είχε αισθήσεις, αλλά αυτό στο κομμάτι της ιατροδικαστικής φαίνεται πολύ χαρακτηριστικά.
Επίσης είναι σημαντικό να καταγράφουμε αυτά τα γεγονότα γιατί υπάρχει παγκόσμια ομοσπονδία ορεινής διάσωσης, η οποία έχει καθορίσει κάποιες οδηγίες και λέει ότι σε 5 λεπτά αν κάποιος ουσιαστικά τον βγάλεις από τη χιονοστιβάδα, οι πιθανότητες επιβίωσης είναι πάρα πολύ μεγάλες.
Μετά από 18 λεπτά μειώνονται πάρα πολύ οι πιθανότητες επιβίωσης. Αν λοιπόν όλα τα στατιστικά στοιχεία αυτά είναι θεμελιώδους σημασίας που θα μας τα δώσει η ιατροδικαστική υπηρεσία για να κατανοήσουμε ακριβώς ή ακόμα και αν χρειαστεί στο μέλλον από πολλά στατιστικά στοιχεία να αλλάξει κάποιες παραμέτρους επιβίωσης κάτω από το χιόνι».
Τέλος, ο κ. Τρόμπακας σχολίασε πως: «Ένα μελανό σημείο ότι δραστηριοποιούμαστε 45 χρόνια με το κομμάτι της ορεινής διάσωσης και πραγματικά όταν πήγαμε στην τελική φάση της επιχείρησης, ο ένας αξιωματικός του πυροσβεστικού σώματος δεν μας επέτρεψε να ανέβουμε για λόγους που αυτός ήξερε. Δηλαδή μετά από 45 χρόνια επιχειρήσεων τι θα πρέπει να κάνουμε, να αποδείξουμε ποιοι είμαστε;
Ουσιαστικά βλέπουμε ότι υποβαθμίζει το ρόλο του εθελοντή, ότι λίγο πολύ μας έχουν σαν κομπάρσους καμιά φορά και δεν μας αφήνουν να επιχειρήσουμε ή να συνεπιχειρήσουμε. Και αυτό μειώνει και την βιωσιμότητα του εθελοντή, έναν εθελοντή που δεν τον χρησιμοποιείς επιχειρησιακά και έχει πληρώσει ουσιαστικά την ασφάλειά του, που πηγαίνει στο βουνό, τον εξοπλισμό του, την εκπαίδευσή του και εσύ δεν τον αξιοποιείς, στο τέλος τον χάνεις. Είναι ένα κοινωνικά ευαίσθητο σημείο».
Διαβάστε επίσης:
Με ποια προϋπόθεση το ΠΑΣΟΚ θα ψηφίσει αλλαγή εκλογικού νόμου
Έρευνα: Ποιες είναι οι δύο αποφάσεις της νέας χρονιάς που «ξεκλειδώνουν» καλύτερο ύπνο
