Συγχαρητήρια στον Πιερρακάκη, ναι. Αλλά χωρίς εθνικούς πανηγυρισμούς και σημαίες στο μπαλκόνι.
Γιατί όποιος έχει ζήσει σκοτεινά Eurogroup, ξέρει πόσο γρήγορα αλλάζει το σκηνικό.
Ο έπαινος στον Πιερρακάκη ήταν ουσιαστικά υποσημείωση κι όχι χειροκρότημα.
«Μπράβο, αλλά προσέξτε». Και στη γλώσσα Βενιζέλου, αυτό είναι καμπανάκι.
Κι αυτό δεν προέρχεται από αντίπαλο, αλλά από πρώην σύμμαχο. Κι όταν μιλά για υπνοβασία, δεν το λέει μεταφορικά.
Το λέει ως κάποιος που έχει τρέξει ξυπόλυτος μέσα στη νύχτα της κρίσης.
Και ξέρει πού οδηγεί ο αυτοματισμός.
Ο Βενιζέλος δεν χτίζει κόμμα, ούτε – προσώρας – διεκδικεί τίποτα.
Αλλά τρεις παρεμβάσεις μέσα σε μια εβδομάδα, κάτι λένε. Κι αυτό, πολιτικά, είναι πιο επικίνδυνο απ’ όλα.











